تغییر ساعت رسمی؛ تصمیمی پرسروصدا اما بی‌اثر در مدیریت مصرف انرژی

تغییر ساعت رسمی؛ تصمیمی پرسروصدا اما بی‌اثر در مدیریت مصرف انرژی

تغییر ساعت رسمی کشور همواره با بحث‌های زیادی همراه بوده، اما مطالعات علمی نشان می‌دهند که این اقدام تأثیر قابل‌توجهی بر کاهش مصرف انرژی ندارد. در برخی کشورها، تغییر ساعت حتی موجب افزایش مصرف انرژی شده است. کارشناسان تأکید دارند که به‌جای این تغییرات، باید بر اصلاح ساختارهای انرژی، نوسازی نیروگاه‌ها و ارتقای فناوری دستگاه‌های پرمصرف تمرکز کرد تا کاهش مصرف به میزان قابل‌توجهی تحقق یابد

به گزارش سرمایه فردا، امیرحسین کاوه با تأکید بر اینکه تغییر ساعت رسمی کشور تأثیر قابل‌توجهی در کاهش مصرف انرژی ندارد، اظهار داشت که این موضوع همواره محل بحث و اختلاف‌نظر بوده است. با وجود موافقان و مخالفان، ضروری است به‌جای استناد به حدسیات و سلایق، به نتایج پژوهش‌های علمی و تحقیقاتی در این زمینه مراجعه شود.

وی ادامه داد: تغییر ساعت هر شش ماه یک‌بار، نظم و انضباط برنامه‌های کاری، زمان پروازها و چرخه زیستی مردم را مختل می‌کند، بنابراین لازم است قبل از اجرای چنین تصمیمی، مطالعات کارشناسی دقیق انجام شود. اما ازآنجاکه تحقیقات در کشور با محدودیت‌های بودجه‌ای مواجه است و ممکن است پیش از تکمیل پژوهش‌ها، تصمیم‌گیری انجام شود، پیشنهاد می‌شود از تجربیات تحقیقاتی کشورهای دیگر بهره گرفته شود.

کاوه با اشاره به بررسی‌های انجام‌شده در آمریکا و برخی کشورهای اروپایی بیان کرد: مبنای اصلی تغییر ساعت، صرفه‌جویی در مصرف انرژی عنوان شده، اما مطالعات نشان داده‌اند که تأثیر این اقدام بر کاهش مصرف انرژی در بهترین حالت بین نیم تا یک درصد است. در برخی موارد حتی مشخص شده که مصرف انرژی افزایش یافته است، زیرا فعالیت‌های روزمره همچنان ادامه دارد و افراد، از جمله کارمندان، به‌دنبال شغل دوم هستند.

وی تأکید کرد که مطالعات انجام‌شده در کشور نیز نشان داده‌اند که تغییر ساعت تأثیر محسوسی بر کاهش مصرف انرژی ندارد. در نتیجه، باید راهکارهای اساسی‌تری مانند نوسازی نیروگاه‌ها، افزایش بهره‌وری خطوط انتقال و اصلاح فناوری دستگاه‌های پرمصرف مورد توجه قرار گیرند. ارتقای تکنولوژی در این حوزه می‌تواند تا ۳۰ درصد کاهش مصرف انرژی را به همراه داشته باشد.

این فعال صنعتی در پایان توصیه کرد که دولت به یافته‌های بین‌المللی در این زمینه توجه کند و زمان و منابع خود را صرف اقدامات مؤثر و پایدار نماید، به‌جای آنکه بر تصمیماتی تمرکز کند که صرفاً پرسروصدا بوده اما تأثیر قابل‌توجهی بر رفع ناترازی انرژی ندارند.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *