چفیه بر فرش قرمز؛ اعتراض هنرمندان غربی به اسرائیل از حاشیه تا متن جوایز امی

دامنه اعتراضات علنی که در مجامع هنری به جنایات رژیم صهیونیستی در غزه صورت می‌گیرد، هر روز در حال وسیع‌تر شدن است. پیش از این اگر کسی از کیفیت ساختارهای نهادی در صنایع هنری غرب مطلع بود، قطعاً با شنیدن خبری مبنی بر کوچکترین اعتراضی که به چنین موضوعی صورت گرفته، دچار شوک و حیرت می‌شد. حالا اما در حالی که از شروع طوفان‌الاقصی دو سال هم نمی‌گذرد، به قدری این دست اعتراضات و اظهار نظرها شایع شده‌اند که این رویه در حال تبدیل شدن به هنجار است. مخالفت با اسرائیل و صحبت از حق مالکیت فلسطینی‌ها بر سرزمین‌شان خط قرمزی بود که هرکس از آن عبور می‌کرد، در فعالیت حرفه‌ای و حتی زندگی شخصی‌اش با ورشکستگی، بایکوت و حتی بی آبرویی مواجه می‌شد؛ اما حالا صداها رساتر و گسترده‌تر از آن شده‌اند که بشود چنین برخوردهایی را اعمال کرد. در هفته گذشته حدود ۴۰۰۰ نفر از فعالان صنعت سینما که عمده آنها غربی و طیف غالب‌شان آمریکایی بودند، بیانیه‌ای را امضا کردند که صنعت سینمای اسرائیل و تمام رویدادهای مرتبط با آن اعم از جشنواره و جشنواره‌ها را تحریم می‌کرد. سپس در هفته جاری خبری منتشر شد مبنی بر اینکه هلند هم در کنار اسپانیا و ایسلند و ایرلند و استونی، به جمع کشورهای پیوسته که اعلام کرده‌اند اگر رژیم صهیونیستی در مسابقات موسیقی یوروویژن شرکت کند، از این رقابت‌ها کناره‌گیری خواهند کرد و حالا دامنه این اتفاقات به اختتامیه جایزه «امی» رسیده است؛ یک جایزه آمریکایی که برای تولیدات تلویزیون است و عموماً به عنوان معادل اسکار تلویزیونی معرفی می‌شود. امی در حقیقت جایی است که هم فعالان عرصه فیلم‌سازی در آن حضور دارند و هم اهالی موسیقی.

اختتامیه تاین جشنواره در حالی برگزالر شد که معترضان طرفدار فلسطین پیش از شروع مراسم اهدای جوایز امی در شب یکشنبه، بیرون از محل فرش قرمز این مراسم تجمع کردند و در حالی که صف ماشین‌ها به سمت فرش قرمز در خیابان فیگوئروا، در نزدیکی تئاتر لس‌آنجلس لایو پیکاک راه می‌رفتند و مأموران پلیس لس‌آنجلس نیز آنها را دنبال می‌کردند، شعارهایی در حمایت از فلسطین و سایر ملت‌های تحت ستم غرب می‌دادند. بسیاری از معترضان چفیه به سر داشتند و پلاکاردهایی در دست‌شان گرفته بودند.

یکی از معترضان پلاکاردی در دست داشت که روی آن خطاب به صنعت سرگرمی غرب نوشته شده بود: «توجیه قتل کودکان ممنوع. فلسطین آزاد، سودان آزاد، کنگو آزاد».

اما این معترضان تنها کسانی نبودند که در هفتاد و هفتمین دوره امی با چفیه ظاهر شدند. خاویر باردم، بازیگر سرشناس اسپانیایی، در مراسم جوایز امی ۲۰۲۵ با پوشیدن چفیه حاضر شد و اعلام کرد از بیانیه فیلم‌سازانی که همکاری با نهادهای صهیونیستی را تحریم کرده‌اند حمایت می‌کند و گفت من نمی‌توانم با کسی کار کنم که توجیه‌گر یا حامی نسل‌کشی باشد. این اظهارات باردم در واکنش به موضع رسمی کمپانی  پارامونت، غول هالیوود صورت گرفت که تلاش کرد با صدور بیانیه‌ای در رد بایکوت، از اسرائیل محافظت کند و ادعا کرد که امتناع از همکاری با فیلمسازان اسرائیلی، صداهای خلاق را «خاموش» می‌کند. این شرکت بر «تعامل و ارتباط بیشتر – نه کمتر» اصرار داشت، که تکرار بهانه‌های معمول برای محافظت از تل‌آویو در برابر انزوا بود؛ اما باردم مستقیماً با دفاع پارامونت از رژیم اسرائیل مخالفت کرد و تأکید کرد که امضاکنندگان این بیانیه، افراد را به خاطر هویت‌ فردی‌شان هدف قرار نمی‌دهد، بلکه نهادهایی را هدف قرار می‌دهد که «در نسل‌کشی و رژیم آپارتاید آن همدست هستند و آن را توجیه یا تطهیر می‌کنند.»

قصیه اما به همین‌ها منحصر نماند و از آن هم فراتر رفت و در اقدامی بی‌سابقه هانا اینبایندر، بازیگر یهودی، پس از دریافت جایزه‌ی امی بهترین بازیگر نقش مکمل زن، در سخنرانی پذیرش جایزه‌اش با فریاد آزادی برای فلسطین، موفقیت خود را جشن گرفت.

اینبایندر که او هم جزو امضاکنندگان بیانیه تحریم کمپانی‌های صهیونیستی هالیوود است، هنگامی که نامش روی تندیس حک می‌شد، در توضیح رفتارش به رسانه‌ها گفت: «به‌عنوان یک فرد یهودی احساس می‌کنم وظیفه‌ی من است که یهودیان را از دولت اسرائیل متمایز کنم، زیرا دین و فرهنگ ما نهادی دیرینه و ارزشمند است که اساساً از چنین دولت قومی–ملی‌گرا جداست.»