فوتبال ایران درست در میانه تب‌وتاب نقل‌وانتقالات تابستانی، با قانونی تازه روبه‌رو شده که می‌تواند همه چیز را به هم بریزد؛ قانونی که مستقیماً با تیم ملی امید گره خورده و معادلات باشگاه‌های لیگ برتری را از نو می‌نویسد. سال‌هاست داستان صعود تیم ملی فوتبال امید ایران به المپیک، به یک قصه تکراری و ناکام بدل شده؛ نیم قرن است نام ایران در فهرست تیم‌های حاضر در این رویداد جهانی دیده نشده. در کنار دلایل فنی و مدیریتی، یکی از مهم‌ترین موانع، عدم همکاری بسیاری از باشگاه‌ها برای در اختیار گذاشتن بازیکنان جوان‌شان بوده است؛ به‌ویژه وقتی اردوهای آماده‌سازی امیدها خارج از روزهای فیفادی برگزار می‌شود و باشگاه‌ها ترجیح می‌دهند نیروهای‌شان را در کوران تمرینات و مسابقات داخلی حفظ کنند. اما این‌بار فدراسیون فوتبال تصمیم گرفته معادله را عوض کند. «سیدامیرمهدی علوی» سخنگوی فدراسیون، از طرحی پرده برداشته که ترکیبی از تشویق و تنبیه است؛ یک بازی ۲ سر برد یا باخت برای باشگاه‌ها. طبق این طرح، هر تیم لیگ برتری مجاز است ۶ بازیکن سهمیه لیگ برتر در یک فصل به خدمت بگیرد. اگر باشگاهی بازیکنی را برای حضور در تیم امید آزاد کند و او به جمع ۲۳ نفر نهایی برسد، یک سهمیه اضافه نصیب آن باشگاه خواهد شد. اما روی دیگر سکه این است که اگر بازیکنی دعوت شود و باشگاه مانع رفتنش گردد، یک سهمیه از همان ۶ سهمیه کم می‌شود؛ کم شدنی که می‌تواند حتی مانع ثبت قرارداد خریدهای تازه شود. تأثیر این قانون بر نقل‌وانتقالات، چیزی شبیه زمین‌لرزه است. در استقلال، حضور ۲ چهره‌ی کلیدی تیم امید یعنی «سعید سحرخیزان» و «امیرمحمد رزاقی‌نیا» می‌تواند آبی‌ها را صاحب سهمیه اضافه کند؛ مزیتی که در بازار شلوغ تابستانی، حکم طلا را دارد. پرسپولیس نیز ۴ بازیکن در لیست روانخواه دارد: «محمدحسین صادقی»، «مجتبی فخریان»، «یعقوب براجعه» و «سهیل صحرایی». اگر این ۴ نفر تا پایان راه در جمع امیدها بمانند، سرخ‌ها دست‌کم یک جای خالی بیشتر برای خرید خواهند داشت و این در رقابت سنگین لیگ بیست‌وپنجم، برگ برنده‌ای جدی محسوب می‌شود. سپاهان که پیش‌تر از حضور «محمد عسکری» در اردوی امید خارج از فیفادی دل خوشی نداشت، حالا احتمالاً با رویی گشاده او را به روانخواه تحویل خواهد داد! چنین تغییر رفتاری دقیقاً همان چیزی است که فدراسیون می‌خواست؛ یعنی واداشتن باشگاه‌ها به هم‌سویی با برنامه‌های تیم ملی امید. از این پس، نگاه همه مدیران و مربیان به یک فهرست دوخته خواهد شد: لیست نهایی ۲۳ نفره امید روانخواه. هر نامی که در این لیست باشد، نه‌فقط یک امید برای المپیک که یک کارت طلایی برای خرید در بازار است. باشگاه‌ها در این جنگ پنهان، به اندازه موفقیت تیم ملی امید در زمین، به نتیجه فهرست‌نویسی روانخواه هم چشم دوخته‌اند. با این تصمیم، روند تعامل میان باشگاه‌ها و تیم امید دیگر داوطلبانه و از سر لطف نخواهد بود، بلکه یک الزام عملی و اقتصادی خواهد شد. حتی اضافه شدن تنها یک سهمیه، در بازاری که رقابت بر سر هر مهره ارزشمند به جنگ تمام‌عیار تبدیل شده، می‌تواند سرنوشت یک فصل را تغییر دهد. علوی در تشریح جزئیات این سیاست گفت: «در حال حاضر هر تیم می‌تواند ۶ بازیکن سهمیه لیگ برتر جذب کند. به ازای هر بازیکنی که در اختیار تیم المپیک قرار دهد، یک سهمیه اضافه می‌شود. اما اگر بازیکنی دعوت شد و باشگاه مانع حضورش شد، به همان نسبت از سهمیه کم می‌کنیم.» این مقررات، زمان اجرای خاص خود را هم دارد. تیم ملی امید ایران شهریورماه امسال باید در مرحله مقدماتی المپیک به میدان برود؛ رقابتی که ۱۲ تا ۱۸ شهریور به میزبانی ابوظبی برگزار خواهد شد. ایران در گروهی قرار دارد که میزبان(امارات)، هنگ‌کنگ و گوام هم حضور دارند؛ گروهی که روی کاغذ آسان به نظر می‌رسد، اما برای شکستن طلسم نیم‌قرنی، نیاز به تمام توان فنی و روانی تیم خواهد بود. با در نظر گرفتن فشار سنگین لیگ و فشردگی تقویم، باشگاه‌ها حالا ناچارند بین منافع کوتاه‌مدت خود و امتیاز ویژه بازار نقل‌وانتقالات انتخاب کنند. همکاری کامل با تیم امید، نه‌تنها به سود آینده فوتبال ملی است، بلکه بلافاصله در دفتر نقل‌وانتقالات باشگاه هم به شکل سهمیه اضافه و خریدهای تازه نمود پیدا خواهد کرد. از سوی دیگر، مخالفت با اعزام بازیکنان، ممکن است مثل یک ترمز ناگهانی، تمام برنامه‌های نقل‌وانتقالاتی را متوقف کند. به این ترتیب، قانون تازه فدراسیون فوتبال، فراتر از یک بخشنامه ساده است؛ یک ابزار فشار هوشمندانه که می‌تواند رفتار باشگاه‌ها را تغییر داده و حتی روند لیگ را تحت تأثیر قرار دهد. این‌که باشگاه‌ها این بازی را چطور پیش خواهند برد، به همان اندازه مهم است که عملکرد امیدها در زمین چمن. در نهایت، بازار نقل‌وانتقالات امسال نه فقط با پول و مذاکره که با دعوتنامه‌های تیم ملی امید هم داغ خواهد شد. هر تماس روانخواه با یک بازیکن، می‌تواند معنایش یک گام به جلو یا یک گام به عقب برای یک باشگاه باشد. فصل آینده لیگ برتر ایران، با این قانون تازه، شاید همان‌قدر که در مستطیل سبز دیدنی است، در اتاق‌های مذاکره و جلسات پشت پرده هم پرهیجان دنبال شود.
به گزارش سرمایه فردا، پس از چند ماه کشمکش و انتقادات گسترده از سوی بازیکنان و مدیران باشگاه‌ها، فدراسیون فوتبال سرانجام قید اجرای یکی از بحث‌برانگیزترین مقررات نقل‌وانتقالاتی را زد. قانونی که بر اساس آن، هیچ بازیکنی در فصل جدید نمی‌توانست بیش از ۳۰ درصد نسبت به قرارداد فصل قبلش افزایش دریافتی داشته باشد، حالا رسماً کنار گذاشته شد.
این قانون ابتدا با هدف کنترل هزینه‌ها و جلوگیری از تورم بی‌رویه دستمزدها مطرح شد. ۲ سال پیش، فوتبال ایران تحت تأثیر سیاست سقف بودجه قرار گرفت و پیش از آغاز لیگ تازه، این محدودیت به شکل دیگری بازگشت؛ با این تفاوت که این بار مستقیماً روی قرارداد فردی بازیکنان اعمال می‌شد. به بیان ساده، حتی اگر بازیکنی در فصل قبل عملکردی درخشان داشت و پیشنهادهای بهتری دریافت می‌کرد، حق نداشت بیش از ۳۰ درصد افزایش دستمزد بگیرد.
این بند بلافاصله با واکنش منفی اهالی فوتبال روبه‌رو شد. بازیکنان جوان که امیدوار بودند پس از یک فصل موفق، پاداش زحمات خود را در قالب افزایش قرارداد ببینند، این قانون را غیرمنصفانه می‌دانستند. حتی برخی چهره‌های باتجربه که به دلیل افت یا مصدومیت مجبور به امضای قرارداد کم‌ارزش‌تری شده بودند، معتقد بودند چنین محدودیتی انگیزه بازگشت به اوج را از بین می‌برد.
خردادماه، جلسه‌ای با حضور مدیران عامل اغلب تیم‌های لیگ برتری، مدیران ارشد فدراسیون فوتبال و وزیر ورزش در ساختمان وزارتخانه برگزار شد. در آن نشست، یکی از مدیران باشگاهی پیشنهاد محدودیت ۳۰ درصدی را مطرح کرد و با حمایت حاضران، این ایده به رأی گذاشته شد. هیات‌رئیسه فدراسیون هم پس از آن، مصوبه را به تصویب رساند تا در فصل پیش رو اجرایی شود.
با آغاز فاز عملیاتی، مشکلات خود را نشان داد. باشگاه‌ها یکی پس از دیگری نامه‌هایی به سازمان لیگ ارسال کردند و از دشواری اجرای این قانون گفتند. مدیران تیم‌ها تأکید داشتند تعیین سقف بودجه کلی برای هر باشگاه کافی است و نیازی به دستکاری مستقیم در قرارداد فردی بازیکنان نیست.
سرانجام در جلسه اخیر هیات رئیسه، تصمیم بر این شد که محدودیت ۳۰ درصدی در سطح قرارداد بازیکنان حذف شود. به جای آن، تنها افزایش بودجه سالانه باشگاه‌ها نسبت به فصل قبل، به سقف ۳۰ درصد محدود می‌شود. به این ترتیب، تیم‌ها اختیار دارند این افزایش را بر اساس تصمیم مدیران و هیات مدیره خود، بین بازیکنان‌شان تقسیم کنند.
این تغییر، هم دست باشگاه‌ها را بازتر می‌کند و هم باعث می‌شود بازیکنان شایسته بر اساس عملکردشان پاداش بگیرند، بدون آنکه قانون، همه را در یک چارچوب ثابت محدود کند. البته همچنان کنترل هزینه‌ها و رعایت سقف کلی بودجه جزو وظایف الزامی تیم‌ها باقی مانده است.
یکی از نکات جنبی اما مهم این بحث، موضوع پرداخت‌های غیررسمی به بازیکنان است. سخنگوی فدراسیون یادآوری کرده برای جلوگیری از این اتفاق، بازیکنان موظف به امضای اقرارنامه‌ای خواهند بود که در آن هرگونه دریافتی خارج از مفاد قرارداد رسمی را رد می‌کند. این بند پیش‌تر هم مطرح شده بود اما در فضای پرحرارت نقل‌وانتقالات تابستانی، بار دیگر مورد تأکید قرار گرفت. هدف از این اقدام، شفافیت مالی و جلوگیری از فرار از سقف بودجه اعلام‌شده است.
حذف محدودیت افزایش قرارداد فردی، بی‌شک بر بازار نقل‌وانتقالات اثرگذار خواهد بود. حالا باشگاه‌ها آزادی عمل بیشتری برای رقابت بر سر جذب ستاره‌ها دارند و این می‌تواند به بازگشت چهره‌های شاخص یا ماندگاری استعدادهای جوان در لیگ منجر شود. در مقابل، منتقدان هشدار می‌دهند این تصمیم ممکن است دوباره موجی از افزایش غیرمنطقی قیمت‌ها را به همراه بیاورد و بار مالی مضاعفی روی دوش تیم‌ها بگذارد.
تجربه نشان داده قوانین سختگیرانه اگر بدون بررسی دقیق شرایط بازار و نیازهای واقعی اجرا شود، بیشتر از آنکه به ساماندهی کمک کند، موجب سردرگمی و تنش می‌شود. حالا با تغییر رویکرد فدراسیون، آزمونی تازه در مدیریت مالی فوتبال ایران آغاز شده است. باید دید باشگاه‌ها چگونه میان پرداخت‌های معقول و حفظ کیفیت فنی تیم‌های‌شان تعادل ایجاد خواهند کرد.
در نهایت، لغو این قانون نه پایان ماجرا، که آغاز فصل تازه‌ای در بحث کنترل هزینه‌هاست. مسیری که موفقیت در آن، بیش از هر چیز به شفافیت، انضباط و مسئولیت‌پذیری مدیران بستگی دارد.
از نگاه دیگر فوتبال ایران درست در میانه تب‌وتاب نقل‌وانتقالات تابستانی، با قانونی تازه روبه‌رو شده که می‌تواند همه چیز را به هم بریزد؛ قانونی که مستقیماً با تیم ملی امید گره خورده و معادلات باشگاه‌های لیگ برتری را از نو می‌نویسد.
سال‌هاست داستان صعود تیم ملی فوتبال امید ایران به المپیک، به یک قصه تکراری و ناکام بدل شده؛ نیم قرن است نام ایران در فهرست تیم‌های حاضر در این رویداد جهانی دیده نشده. در کنار دلایل فنی و مدیریتی، یکی از مهم‌ترین موانع، عدم همکاری بسیاری از باشگاه‌ها برای در اختیار گذاشتن بازیکنان جوان‌شان بوده است؛ به‌ویژه وقتی اردوهای آماده‌سازی امیدها خارج از روزهای فیفادی برگزار می‌شود و باشگاه‌ها ترجیح می‌دهند نیروهای‌شان را در کوران تمرینات و مسابقات داخلی حفظ کنند.
اما این‌بار فدراسیون فوتبال تصمیم گرفته معادله را عوض کند. «سیدامیرمهدی علوی» سخنگوی فدراسیون، از طرحی پرده برداشته که ترکیبی از تشویق و تنبیه است؛ یک بازی ۲ سر برد یا باخت برای باشگاه‌ها. طبق این طرح، هر تیم لیگ برتری مجاز است ۶ بازیکن سهمیه لیگ برتر در یک فصل به خدمت بگیرد. اگر باشگاهی بازیکنی را برای حضور در تیم امید آزاد کند و او به جمع ۲۳ نفر نهایی برسد، یک سهمیه اضافه نصیب آن باشگاه خواهد شد. اما روی دیگر سکه این است که اگر بازیکنی دعوت شود و باشگاه مانع رفتنش گردد، یک سهمیه از همان ۶ سهمیه کم می‌شود؛ کم شدنی که می‌تواند حتی مانع ثبت قرارداد خریدهای تازه شود.
تأثیر این قانون بر نقل‌وانتقالات، چیزی شبیه زمین‌لرزه است. در استقلال، حضور ۲ چهره‌ی کلیدی تیم امید یعنی «سعید سحرخیزان» و «امیرمحمد رزاقی‌نیا» می‌تواند آبی‌ها را صاحب سهمیه اضافه کند؛ مزیتی که در بازار شلوغ تابستانی، حکم طلا را دارد. پرسپولیس نیز ۴ بازیکن در لیست روانخواه دارد: «محمدحسین صادقی»، «مجتبی فخریان»، «یعقوب براجعه» و «سهیل صحرایی». اگر این ۴ نفر تا پایان راه در جمع امیدها بمانند، سرخ‌ها دست‌کم یک جای خالی بیشتر برای خرید خواهند داشت و این در رقابت سنگین لیگ بیست‌وپنجم، برگ برنده‌ای جدی محسوب می‌شود.
سپاهان که پیش‌تر از حضور «محمد عسکری» در اردوی امید خارج از فیفادی دل خوشی نداشت، حالا احتمالاً با رویی گشاده او را به روانخواه تحویل خواهد داد! چنین تغییر رفتاری دقیقاً همان چیزی است که فدراسیون می‌خواست؛ یعنی واداشتن باشگاه‌ها به هم‌سویی با برنامه‌های تیم ملی امید.
از این پس، نگاه همه مدیران و مربیان به یک فهرست دوخته خواهد شد: لیست نهایی ۲۳ نفره امید روانخواه. هر نامی که در این لیست باشد، نه‌فقط یک امید برای المپیک که یک کارت طلایی برای خرید در بازار است. باشگاه‌ها در این جنگ پنهان، به اندازه موفقیت تیم ملی امید در زمین، به نتیجه فهرست‌نویسی روانخواه هم چشم دوخته‌اند.
با این تصمیم، روند تعامل میان باشگاه‌ها و تیم امید دیگر داوطلبانه و از سر لطف نخواهد بود، بلکه یک الزام عملی و اقتصادی خواهد شد. حتی اضافه شدن تنها یک سهمیه، در بازاری که رقابت بر سر هر مهره ارزشمند به جنگ تمام‌عیار تبدیل شده، می‌تواند سرنوشت یک فصل را تغییر دهد.
علوی در تشریح جزئیات این سیاست گفت: «در حال حاضر هر تیم می‌تواند ۶ بازیکن سهمیه لیگ برتر جذب کند. به ازای هر بازیکنی که در اختیار تیم المپیک قرار دهد، یک سهمیه اضافه می‌شود. اما اگر بازیکنی دعوت شد و باشگاه مانع حضورش شد، به همان نسبت از سهمیه کم می‌کنیم.»
این مقررات، زمان اجرای خاص خود را هم دارد. تیم ملی امید ایران شهریورماه امسال باید در مرحله مقدماتی المپیک به میدان برود؛ رقابتی که ۱۲ تا ۱۸ شهریور به میزبانی ابوظبی برگزار خواهد شد. ایران در گروهی قرار دارد که میزبان(امارات)، هنگ‌کنگ و گوام هم حضور دارند؛ گروهی که روی کاغذ آسان به نظر می‌رسد، اما برای شکستن طلسم نیم‌قرنی، نیاز به تمام توان فنی و روانی تیم خواهد بود.
با در نظر گرفتن فشار سنگین لیگ و فشردگی تقویم، باشگاه‌ها حالا ناچارند بین منافع کوتاه‌مدت خود و امتیاز ویژه بازار نقل‌وانتقالات انتخاب کنند. همکاری کامل با تیم امید، نه‌تنها به سود آینده فوتبال ملی است، بلکه بلافاصله در دفتر نقل‌وانتقالات باشگاه هم به شکل سهمیه اضافه و خریدهای تازه نمود پیدا خواهد کرد. از سوی دیگر، مخالفت با اعزام بازیکنان، ممکن است مثل یک ترمز ناگهانی، تمام برنامه‌های نقل‌وانتقالاتی را متوقف کند.
به این ترتیب، قانون تازه فدراسیون فوتبال، فراتر از یک بخشنامه ساده است؛ یک ابزار فشار هوشمندانه که می‌تواند رفتار باشگاه‌ها را تغییر داده و حتی روند لیگ را تحت تأثیر قرار دهد. این‌که باشگاه‌ها این بازی را چطور پیش خواهند برد، به همان اندازه مهم است که عملکرد امیدها در زمین چمن.
در نهایت، بازار نقل‌وانتقالات امسال نه فقط با پول و مذاکره که با دعوتنامه‌های تیم ملی امید هم داغ خواهد شد. هر تماس روانخواه با یک بازیکن، می‌تواند معنایش یک گام به جلو یا یک گام به عقب برای یک باشگاه باشد. فصل آینده لیگ برتر ایران، با این قانون تازه، شاید همان‌قدر که در مستطیل سبز دیدنی است، در اتاق‌های مذاکره و جلسات پشت پرده هم پرهیجان دنبال شود.
کارشناس مسائل اقتصادی، در یادداشتی تحلیلی از ابعاد پنهان اقتصاد رژیم صهیونیستی پرده برداشت و…
مسعود پزشکیان رئیس جمهور در جمع مدیران رسانه ها با انتقاد به ناترازی های حوزه…
استقلال پس از یک فصل پرتنش و ناکامی، با نسخه‌ای بازسازی‌شده و بازگشت ریکاردو ساپینتو،…
📝 لید: با عبور ایران از قطر در جدول رتبه‌بندی کنفدراسیون فوتبال آسیا، امیدها برای…
توافق ۱۷ مرداد ۱۴۰۴ میان ارمنستان، آذربایجان و آمریکا برای ایجاد راه‌گذر زنگزور، تنها یک…
از آغاز حمله رژیم صهیونیستی به غزه در اکتبر ۲۰۲۳، سیاست «گرسنگی دادن» به‌عنوان ابزاری…