در حالی که دونالد ترامپ با پیروزی در انتخابات ۲۰۲۴ دوباره به کاخ سفید بازگشته، زمزمه‌هایی از تلاش برای تمدید حضور او تا ۲۰۲۸ شنیده می‌شود—از جمله طرح‌هایی برای دور زدن قانون اساسی. هم‌زمان، چهره‌هایی چون جی‌دی ونس، گوین نیوسام و کامالا هریس نیز خود را برای رقابت آماده می‌کنند. رقابتی که بیش از آنکه انتخاباتی باشد، بازتابی از شکاف‌های عمیق سیاسی، اجتماعی و قانونی در آمریکای امروز است.

به گزارش سرمایه فردا، در قلب واشنگتن، جایی که قدرت سیاسی آمریکا شکل می‌گیرد، زمزمه‌هایی از یک نقشه جنجالی به گوش می‌رسد—نقشه‌ای که می‌خواهد قانون اساسی را دور بزند و دونالد ترامپ را برای سومین بار به ریاست‌جمهوری برساند. استیو بنن، استراتژیست سابق کاخ سفید، در مصاحبه‌ای با اکونومیست مدعی شد که ترامپ در سال ۲۰۲۸ نیز رئیس‌جمهور خواهد بود. این ادعا، که به سرعت به تیتر اول رسانه‌ها تبدیل شد، با واکنش‌های تند و طنزآمیز ترامپ همراه شد. او در پاسخ به پیشنهاد معاونت در ۲۰۲۸ گفت: «خیلی بامزه است، اما مردم خوششان نمی‌آید.»

در همین فضای پرتنش، جی‌دی ونس، معاون فعلی ترامپ، به عنوان یکی از گزینه‌های جدی برای جانشینی او در ۲۰۲۸ مطرح شده است. سکوت ونس در برابر شایعات، نشانه‌ای از تأیید ضمنی و آغاز رقابت پنهان میان او و ترامپ تلقی شده. هم‌زمان، در اردوگاه دموکرات‌ها، گوین نیوسام و کامالا هریس نیز به میدان آمده‌اند. نیوسام با اعلام رسمی نامزدی و هریس با اظهارات تلویحی، نشان داده‌اند که رقابت ۲۰۲۸ قرار است صحنه‌ای از تقابل ایدئولوژی‌ها، جاه‌طلبی‌ها و روایت‌های متضاد از آینده آمریکا باشد.

در ادامه، نگاهی خواهیم داشت به نقاط قوت و ضعف این چهار چهره اصلی انتخابات ۲۰۲۸ و چشم‌انداز رقابت پیش‌رو؛ رقابتی که ممکن است نه‌تنها سرنوشت کاخ سفید، بلکه مفهوم قانون‌مداری در آمریکا را بازتعریف کند.

از رقابت به بازتعریف قدرت در آمریکا

صحنه‌ای از رقابت‌های انتخاباتی و بازی‌های قدرت بود، اکنون باید به لایه‌ای عمیق‌تر نگاه کرد: آنچه در حال وقوع است، صرفاً یک رقابت میان چهره‌ها نیست، بلکه بازتعریفی از مفهوم قدرت، مشروعیت و قانون در ایالات متحده است. آمریکا، در آستانه انتخابات ۲۰۲۸، نه فقط با چهار نامزد قدرتمند، بلکه با چهار روایت متضاد از آینده خود مواجه است.

در یک سو، ترامپ و بنن ایستاده‌اند؛ نمایندگان جریانی که دیگر به قواعد سنتی دموکراسی وفادار نیست. آن‌ها قانون اساسی را نه به‌عنوان سندی مقدس، بلکه به‌مثابه مانعی قابل عبور می‌نگرند. ایده «دوره سوم» ترامپ، حتی اگر اجرایی نشود، نشانه‌ای است از تمایل به تثبیت قدرت فردی در قالبی فراتر از عرف جمهوری‌خواهی. اینجا دیگر بحث بر سر پیروزی در انتخابات نیست، بلکه بر سر بازنویسی قواعد بازی است.

در سوی دیگر، نیوسام و هریس قرار دارند؛ نمایندگان جناحی که تلاش می‌کند با تکیه بر نهادهای دموکراتیک، پاسخگوی بحران‌های اجتماعی و سیاسی باشد. اما چالش آن‌ها فقط ترامپ نیست، بلکه بی‌اعتمادی فزاینده مردم به ساختارهای رسمی است. نیوسام با کاریزمای رسانه‌ای‌اش و هریس با روایت شخصی‌اش از خدمت، هر دو می‌کوشند اعتماد ازدست‌رفته را بازسازی کنند—اما آیا این کافی است؟

در این میان، جی‌دی ونس، شاید پیچیده‌ترین چهره این رقابت باشد. او نه کاملاً در اردوگاه ترامپ است و نه در جبهه سنتی جمهوری‌خواهان. او محصول دوران پساترامپ است؛ نسلی از سیاستمداران که با زبان پوپولیسم، اما با جاه‌طلبی تکنوکراتیک، می‌خواهند قدرت را بازتعریف کنند. ونس، اگرچه وارث گفتمان ترامپ است، اما ممکن است در نهایت، بدل به رقیب او شود—و این، بزرگ‌ترین تهدید برای ترامپ خواهد بود: تهدید از درون.

در نهایت، آنچه در ۲۰۲۸ رقم خواهد خورد، صرفاً انتخاب یک رئیس‌جمهور نیست. این انتخابات، آزمونی است برای سنجش تاب‌آوری قانون اساسی، ظرفیت نهادهای دموکراتیک، و میزان آمادگی جامعه آمریکا برای مواجهه با آینده‌ای که دیگر شبیه گذشته نیست. رقابت میان ترامپ، ونس، نیوسام و هریس، رقابتی است میان چهار روایت از آمریکا—و هر کدام که پیروز شود، مسیر این کشور را برای یک دهه آینده تعیین خواهد کرد.

ساختار قدرت آمریکا،

در دل ساختار قدرت آمریکا، جایی که قانون اساسی برای بیش از دو قرن مسیر انتقال قدرت را تعیین کرده، حالا زمزمه‌هایی از یک نقشه غیرمتعارف شنیده می‌شود. استیو بنن، چهره جنجالی و معمار رسانه‌ای راست افراطی، در گفت‌وگویی با اکونومیست مدعی شده که دونالد ترامپ نه‌تنها در ۲۰۲۴ پیروز شده، بلکه در ۲۰۲۸ نیز به کاخ سفید بازخواهد گشت. او با لحنی آشنا برای مخاطبانش گفت: «دوره سوم ترامپ قطعی است. فقط باید زمانش برسد.»

این ادعا، که به‌سرعت به تیتر اول رسانه‌ها تبدیل شد، با واکنش طنزآلود اما تأمل‌برانگیز ترامپ همراه شد. در هواپیمای ایرفورس وان، او پیشنهاد معاونت در ۲۰۲۸ را «بامزه» اما «نامناسب» خواند. پشت این شوخی، اما طرحی جدی نهفته است: برخی مشاوران پیشنهاد داده‌اند ترامپ به‌عنوان معاون رئیس‌جمهور وارد رقابت شود، و پس از پیروزی، رئیس‌جمهور منتخب کناره‌گیری کند تا ترامپ دوباره قدرت را در دست گیرد—راهی برای دور زدن متمم بیست‌ودوم قانون اساسی.

در همین فضای پرابهام، جی‌دی ونس، معاون فعلی ترامپ و سناتور پیشین اوهایو، با سکوتی معنادار وارد میدان شده است. ونس، نویسنده کتاب «هیلبیلی الگ»، حالا به‌عنوان وارث گفتمان ترامپ شناخته می‌شود. اما جاه‌طلبی‌اش ممکن است او را به رقیب ترامپ بدل کند. واکنش ترامپ به احتمال نامزدی ونس، که آن را «دیوانه‌وار» خواند، نشانه‌ای از تنش پنهان در درون حزب جمهوری‌خواه است.

در اردوگاه دموکرات‌ها نیز تحرکاتی آغاز شده. گوین نیوسام، فرماندار کالیفرنیا، با اعلام رسمی نامزدی‌اش برای ۲۰۲۸، خود را به‌عنوان چهره‌ای کاریزماتیک و ضدترامپ معرفی کرده است. کامالا هریس، معاون سابق بایدن، نیز با انتشار کتابی جدید و اظهاراتی تلویحی، نشان داده که قصد دارد دوباره وارد رقابت شود.

چهار چهره اصلی انتخابات ۲۰۲۸—ترامپ، ونس، نیوسام و هریس—هرکدام نماینده یک روایت از آینده آمریکا هستند. از پوپولیسم راست‌گرا تا لیبرالیسم شهری، از جاه‌طلبی فردی تا بازگشت به نهادهای دموکراتیک. اما آنچه این رقابت را متفاوت می‌کند، نه فقط چهره‌ها، بلکه پرسشی بنیادین است: آیا قانون اساسی آمریکا توان مقاومت در برابر اراده فردی برای قدرت بی‌پایان را دارد؟ و آیا جامعه آمریکا آماده است تا میان شوک، شکاف و شفافیت، مسیر آینده‌اش را انتخاب کند؟

در ادامه، نگاهی خواهیم داشت به نقاط قوت و ضعف این چهار نامزد و چشم‌انداز رقابت پیش‌رو؛ رقابتی که ممکن است نه‌تنها سرنوشت کاخ سفید، بلکه مفهوم جمهوریت در آمریکا را بازتعریف کند.