به گزارش سرمایه فردا، امیرحسین کاوه در تحلیلی مشکلات اداره کشور را اینگونه عنوان کرد؛ زیرکی را گفتم: «این احوال بین»، خندید و گفت: «صعب‌روزی، بوالعجب‌کاری، پریشان‌عالمی» دراین ۵۰ سال گذشته شخصیت های برجسته ی در رشته های فنی و مهندسی و پزشکی و حتی ادبی ممتازی در جمهوری اسلامی ایران تربیت و گاها به دیگر کشورها هم مهاجرت کرده اند. به همین دلیل نهضت سواد آموزی کشور داری می تواند قابل تامل باشد.
افسوس که در این ایامِ به قول حضرت حافظ،«روزگارِ صعب روزی بوالعجب کـاری پریـشان عالمی» نمیتوانیم بعد از رهبری یک شخصیت آشنا با کشور داری و زبده در علم تاریخ جهانی و با سواد در علم جفرافیای سیاسی روز و آشنا با کنشگری ملی و فراملی و دارای اندیشه مستقل و احیا کننده ی ایده دار نام ببریم.
اکثر سیاسیون موجود هم پادوی یک فکر القایی دیگر بوده اند.
به نظر تا این موضوع نهضت سواد آموزی کشور داری پایه گذاری نشود مشکل ما پا برجاست.
« آدمی در عالم خاکی نمی‌آید به دست // عالمی دیگر بباید ساخت و ز نو آدمی»
چهار روایت از وضعیت علوم اجتماعی در ایران نشان می‌دهد که جامعه‌شناسی امروز بیش از…
سه روایت از گفت‌وگوهای دانش اقباشاوی درباره فیلم «زاپاتا» نشان می‌دهد این اثر نه‌تنها تجربه‌ای…
پرونده‌ای که با شکایت یک مرد جوان از سرقت گوشی‌اش در شب آغاز شد، پس…
ستاره حیدری و مرضیه آلبوغیش، دو دختر آبادانی، در فاصله‌ای کمتر از دو ماه در…
نسل زِد، متولدین ۱۹۹۷ تا ۲۰۱۲، امروز بیش از هر نسل دیگری در کانون بحث‌های…
کمبود شیر خشک در ایران تنها به معنای دشواری خانواده‌ها در تأمین غذای نوزادان نیست؛…