به گزارش سرمایه فردا، امیرحسین کاوه در تحلیلی مشکلات اداره کشور را اینگونه عنوان کرد؛ زیرکی را گفتم: «این احوال بین»، خندید و گفت: «صعب‌روزی، بوالعجب‌کاری، پریشان‌عالمی» دراین ۵۰ سال گذشته شخصیت های برجسته ی در رشته های فنی و مهندسی و پزشکی و حتی ادبی ممتازی در جمهوری اسلامی ایران تربیت و گاها به دیگر کشورها هم مهاجرت کرده اند. به همین دلیل نهضت سواد آموزی کشور داری می تواند قابل تامل باشد.
افسوس که در این ایامِ به قول حضرت حافظ،«روزگارِ صعب روزی بوالعجب کـاری پریـشان عالمی» نمیتوانیم بعد از رهبری یک شخصیت آشنا با کشور داری و زبده در علم تاریخ جهانی و با سواد در علم جفرافیای سیاسی روز و آشنا با کنشگری ملی و فراملی و دارای اندیشه مستقل و احیا کننده ی ایده دار نام ببریم.
اکثر سیاسیون موجود هم پادوی یک فکر القایی دیگر بوده اند.
به نظر تا این موضوع نهضت سواد آموزی کشور داری پایه گذاری نشود مشکل ما پا برجاست.
« آدمی در عالم خاکی نمی‌آید به دست // عالمی دیگر بباید ساخت و ز نو آدمی»
هوش مصنوعی آمده، اما نه برای دفن خلاقیت انسانی. آمده تا ما را به یاد…
در جنوب کرمان، جایی که هر قطره آب حکم حیات دارد، مجوزی برای بهره‌برداری از…
در دهه ۶۰، فوک‌های خزری در اسکله‌های شمالی ایران آفتابی می‌شدند. امروز، تنها نشانه‌ای که…
با گذشت کمتر از یک سال از فاجعه مرگبار طبس، بار دیگر حادثه‌ای مشابه در…
سه روایت، سه مرگ، یک پرسش بی‌پاسخ: چرا خشونت در سایه بی‌توجهی نهادینه می‌شود؟
پرنس اندرو، دومین پسر ملکه الیزابت، پس از سال‌ها انکار و رسوایی، سرانجام از عنوان…