بر این باورم که اول باید مشکلات‌مان را بشناسیم و بدانیم که اگر دنیا در حال انجام کارهای دیگری است، ما هم می‌توانیم همان کارها را انجام دهیم و اگر نمی‌کنیم پس مشکل از ماست.
وقتی بحث را از ناترازی انرژی شروع می‌کنیم باید پارامترهای مختلفی را در نظر بگیریم؛ چرا کشوری که امروز، دارای بالاترین مخازن گاز است دچار ناترازی می‌شود؟ در بحث مخازن گاز یک روزی روسیه اول بود اما امروز ذخایر ما بسیار بیشتر از روسیه است. ما گاز فراوان داریم اما امروز دچار ناترازی هستیم.
ما در جهان رتبه سوم یا چهارم را در رابطه با ذخایر نفتی داریم اما میزان تولید را نگاه کنید. ما اگر خودمان را با روس‌ها مقایسه کنیم، ۶۰۰ میلیارد بشکه نفت زیرزمینی شناخته شده داریم، صرف‌نظر از پتانسیل اکتشافی جدیدی که داریم. ما از یک‌میلیون و ۶۴۸ هزار کیلومترمربع کل مساحت کشورمان، یک‌میلیون کیلومترمربع پتانسیل کار اکتشافی وجود دارد که هنوز آن پوشش ندادیم.
ما یک‌میلیون کیلومترمربع لایه‌های رسوبی داریم که در این‌ها شانس پیدا کردن نفت و گاز وجود دارد.در حال حاضر پروژه‌های تعریف شده‌ای برای اکتشاف داریم و نزدیک به ۲۲ساختار در کشور شناسایی کردیم که بتوانیم کار جدید انجام دهیم.
ما میدان‌های شناخته‌شده‌ای داریم که در حال تولید هستند مثل میادین مارون، آغاجاری، گچساران و… سالیان سال است که تولید می‌کنند اما در سرازیری قرار دارند که اصطلاحاً به آنها میدان‌های قهوه‌ای گفته می‌شود که نیازمند رسیدگی هستند. این میادین نیاز به سرمایه‌گذاری و تکنولوژی‌های مدرن دارند که بعضی از آنها در اختیار ما نیستند. میدان‌های دیگر، میدان‌های سبز هستند؛ میادینی که کشف کردیم اما توسعه ندادیم.
مجموع این‌ها حدود یک‌میلیون و ۶۰۰ هزار بشکه پروژه تعریف شده است که اگر امکانات، سرمایه، تکنولوژی و مدیریت فراهم باشد می‌توانیم به سرعت به بالای ۵ میلیون بشکه تولید برسیم. البته باید برای این موضوع اراده هم در کشور وجود داشته باشد. ۶۰۰ میلیارد بشکه نفت ما، نفت درجاست و با تکنولوژی‌های امروز که در اختیار داریم در حدود ۱۶۰میلیارد بشکه نفت را می‌توانیم از زمین برداشت کنیم.
اگر بتوانیم تکنولوژی‌های روز را وارد کنیم می‌توانیم به عربستان نزدیک شویم. نفت قابل استحصال روسیه ۱۰۰میلیون است؛ یعنی دوسوم ما ذخیره تولیدی دارند اما ببینید آنها در مقایسه با ما چقدر تولید می‌کنند؟ ما با تلاش بسیار تنها در یک‌دهه بعد از انقلاب به تولید ۴میلیون و ۳۵۰هزار بشکه در سال ۱۳۸۴ رسیدیم و دیگر هم تکرار نشد و در حال حاضر روی ۳.۶ هستیم. این در حالی است که روسیه با دارا بودن دوسوم ذخیره ما، بالای ۱۰میلیون تولید می‌کند.
روسیه با همین میزان گاز، ۲۳کشور عضو اتحادیه اروپا را از جهت صادرات گاز به خودش وابسته کرده بود، اما دچار ناترازی گاز در مصرف داخلی هستیم؛ تابستان به یک شکل و در زمستان به شکلی دیگر.
یک مزیت ما قدرت نظامی است که در حال توسعه آن هستیم و این ما را در سطحی قرار می‌دهد که در جهان حرف برای گفتن داشته باشیم اما در قدرت اقتصادی کجا هستیم؟ فاکتور دوم قدرت اقتصادی است. فاکتور سوم اثرگذاری در مؤسسات و سازمان‌های بین‌المللی است. ما عضو سازمان‌های بین‌المللی نظیر اوپک هستیم.
ما خودمان ایده تشکیل اوپک گازی را داریم اما بع دلیل نداشتن صادرات در انجا اثرگذار نیستیم. پس اگر می خواهیم یک ایران قوی داشته باشیم باید از مزیت های نسبی آن استفاده کنیم. یکی از بزرگترین مزیت نسبی ما انرژی مان است که باید از آن استفاده کنیم.
دلیل ناترازی انرژی ایران با وجود منابع غنی فن و گاز نشان دهنده ضعف مدیریت در کشور است که به اندازه رشد مصرف نیروگاه ساخته نمی‌شود.
در سال‌های اخیر، عملکرد صنعت سیمان با رشد تقاضا، بهبود صادرات و اصلاح سازوکارهای فروش،…
اکنون تنها چیزی که می‌تواند قطار متوقف‌شده بورس را دوباره به حرکت درآورد، اراده‌ای سیاسی،…
در شرایطی که اعتماد عمومی به بورس کمرنگ شده، سود نقدی فولاد مبارکه برای سهامداران…
رئیس انجمن تأمین‌کنندگان و واردکنندگان برنج با تأکید بر لزوم حمایت از تولیدکنندگان داخلی و…
در روزهایی که بازار سرمایه با افتی فراگیر و کاهش قیمت در اغلب نمادها مواجه…
در سرزمینی که خانه‌ها موقت‌اند و تحریریه‌ها ناپایدار، آرزو شهبازی از تکه‌تکه شدن هویت حرفه‌ای‌اش…