بررسی مینارشیسم و آنارکو-کاپیتالیسم

به گزارش سرمایه فردا،مینارشیسم و آنارکو-کاپیتالیسم، دو دیدگاه سیاسی مهم در دنیای لیبرتاریانیسم هستند که هر کدام تفاسیر متفاوتی از نقش دولت در جامعه دارند. این گزارش به بررسی اصول، فلسفه‌ها و تفاوت‌های کلیدی این دو ایدئولوژی پرداخته و نشان می‌دهد چگونه هر یک از این نظریات به دنبال کاهش دخالت دولت و افزایش آزادی‌های فردی هستند.

۱٫ مینارشیسم (Minarchism): فلسفه دولت حداقلی در لیبرتاریانیسم

مینارشیسم یکی از شاخه‌های لیبرتاریانیسم است که به وجود یک دولت حداقلی اعتقاد دارد. این فلسفه سیاسی بیان می‌کند که دولت باید تنها وظایف محدودی را انجام دهد و سایر جنبه‌های زندگی فردی و اجتماعی باید به طور کامل به افراد و بازار آزاد واگذار شود.

اصول کلیدی مینارشیسم:

1. دولت حداقلی:
   • دولت تنها باید وظایف ضروری برای حفظ نظم و جلوگیری از خشونت و تجاوز را بر عهده داشته باشد.
   • این وظایف شامل امنیت داخلی (پلیس)، دفاع ملی (ارتش)، و سیستم قضایی برای حل و فصل اختلافات است.
2. آزادی فردی:
   • مینارشیست‌ها به شدت از آزادی‌های فردی حمایت می‌کنند و معتقدند دولت نباید در امور اقتصادی، اجتماعی، یا فرهنگی دخالت کند.
3. بازار آزاد:
   • اقتصاد باید کاملاً بر اساس بازار آزاد عمل کند و هیچ گونه دخالتی از سوی دولت نباشد، از جمله تنظیم قوانین اقتصادی یا کنترل صنایع.
4. محدودیت قدرت دولت:
   • دولت باید تنها با رضایت مردم و از طریق قوانین روشن و محدود عمل کند.
   • هرگونه گسترش قدرت دولت فراتر از وظایف اصلی، تجاوز به حقوق فردی محسوب می‌شود.

وظایف اصلی دولت در مینارشیسم:

1. حفظ نظم داخلی: جلوگیری از جرم و خشونت از طریق نیروی پلیس.
2. حفاظت از کشور: دفاع از کشور در برابر تهدیدات خارجی از طریق ارتش.
3. اجرای عدالت: فراهم کردن سیستم قضایی برای حل و فصل اختلافات و حفاظت از حقوق مالکیت.

تفاوت مینارشیسم با آنارشیسم:

• در حالی که آنارشیست‌ها خواهان حذف کامل دولت هستند، مینارشیست‌ها معتقدند وجود یک دولت حداقلی ضروری است.
• مینارشیسم استدلال می‌کند که بدون دولت، ممکن است هرج و مرج و تجاوز به حقوق فردی رخ دهد.

مینارشیسم در سیاست‌های لیبرتارین و برخی جنبش‌های سیاسی مانند تی پارتی در آمریکا تأثیر داشته است. این ایده به‌ویژه در میان طرفداران بازار آزاد و مخالفان دخالت دولت محبوب است.

۲٫ نبود دولت سنتی در آنارکو-کاپیتالیسم

آنارکو-کاپیتالیسم به دنبال حذف دولت به عنوان یک نهاد انحصاری اجباری است. در این دیدگاه، دولت سنتی که قوانین را تصویب، اجرا و نظارت می‌کند، جای خود را به نهادهای خصوصی و رقابتی می‌دهد.

جایگزین دولت در آنارکو-کاپیتالیسم:

خدماتی مانند پلیس، دادگاه‌ها، و ارتش توسط شرکت‌های خصوصی یا سازمان‌های داوطلبانه ارائه می‌شود. اگرچه اصطلاح “دولت خصوصی” ممکن است در این زمینه استفاده شود، منظور نهادهای خصوصی است که خدمات امنیتی، قضایی، یا اداری ارائه می‌دهند. این‌ها در واقع دولت به معنای سنتی نیستند، بلکه سازمان‌های خدماتی خصوصی هستند.

نحوه انتخاب نهادها در آنارکو-کاپیتالیسم:

در آنارکو-کاپیتالیسم، انتخاب نهادهای ارائه‌دهنده خدمات (جایگزین دولت) کاملاً بر اساس بازار آزاد و قراردادهای داوطلبانه انجام می‌شود:

1. خدمات امنیتی و پلیس:
   • افراد یا جوامع محلی می‌توانند شرکت‌های امنیتی خصوصی را برای تأمین امنیت استخدام کنند.
   • رقابت بین این شرکت‌ها تضمین می‌کند که خدمات بهتر و ارزان‌تر ارائه شود.
2. دادگاه‌ها و حل اختلاف:
   • اختلافات بین افراد یا گروه‌ها توسط دادگاه‌های خصوصی یا داوران مستقل حل می‌شود. افراد یا شرکت‌ها می‌توانند از پیش توافق کنند که در صورت بروز اختلاف، کدام نهاد قضاوت کند.
3. ارتش یا دفاع ملی:
   • شرکت‌های امنیتی خصوصی می‌توانند خدمات دفاعی ارائه دهند، و مردم به صورت اختیاری برای تأمین بودجه آن‌ها هزینه می‌کنند.
4. قراردادهای اجتماعی:
   • افراد آزادند که در مناطقی با قوانین و نهادهای مورد علاقه خود زندگی کنند یا از آن‌ها استفاده کنند.

۳٫ تفاوت دولت مینارشی با دولت لیبرال:

دولت مینارشی:

• تعریف: دولت مینارشی یا دولت حداقلی تنها وظایف ضروری و پایه‌ای را انجام می‌دهد، از جمله دفاع ملی، اجرای قانون، و قوه قضائیه.
• فلسفه: مینارشیسم معتقد است که دولت باید فقط برای حفاظت از حقوق طبیعی افراد (مانند حق مالکیت، آزادی، و امنیت) وجود داشته باشد. دخالت دولت در زندگی اقتصادی و اجتماعی مردم باید به حداقل برسد.

دولت لیبرال:

• تعریف: دولت لیبرال می‌تواند در اشکال مختلف وجود داشته باشد، از لیبرالیسم کلاسیک (حداقل دولت) تا لیبرالیسم مدرن که به دولت رفاه و نقش فعال‌تر دولت در مسائل اجتماعی اعتقاد دارد.
• فلسفه: لیبرال‌ها معمولاً بر اهمیت آزادی‌های فردی تأکید می‌کنند، اما برخی از آن‌ها معتقدند که دولت باید برای تأمین عدالت اجتماعی و اقتصادی دخالت کند.

۴٫ نظر مینارشیست درباره بیمارستان رایگان با مالیات عمومی:

در یک سیستم مینارشی، تصمیم مردم برای تأمین مالی یک بیمارستان رایگان از طریق مالیات عمومی با فلسفه مینارشیسم سازگار نیست. دلایل این مخالفت عبارتند از:

1. نقض حقوق مالکیت:
   • از دید مینارشیست‌ها، مالیات اجباری نوعی تجاوز به حقوق مالکیت افراد است، زیرا پول آن‌ها بدون رضایت مستقیمشان گرفته می‌شود.
   • مینارشیسم فقط مالیات‌هایی را مجاز می‌داند که برای وظایف ضروری دولت (مانند دفاع یا امنیت) استفاده شوند.
2. اصل اختیاری بودن:
   • مینارشیست‌ها معتقدند که خدمات عمومی (مانند بهداشت و درمان) باید توسط بازار آزاد یا نهادهای داوطلبانه تأمین شود. اگر مردم واقعاً به بیمارستان رایگان علاقه داشته باشند، می‌توانند از طریق کمک‌های داوطلبانه یا سازمان‌های خیریه آن را تأمین کنند.
3. پیامدهای اقتصادی:
   • مینارشیست‌ها استدلال می‌کنند که تأمین خدمات رایگان از طریق مالیات عمومی باعث کاهش بهره‌وری و افزایش اتلاف منابع می‌شود.
   • رقابت در بازار آزاد می‌تواند خدمات بهتری ارائه دهد و هزینه‌ها را کاهش دهد.

استدلال مینارشیست در مقابل این سیستم:

اگر جامعه‌ای تصمیم بگیرد بیمارستان رایگان داشته باشد و هزینه آن را از طریق مالیات عمومی تأمین کند، از نظر مینارشیست این اقدام به معنای گسترش نقش دولت و تبدیل دولت مینارشی به دولت رفاه (لیبرال) است. مینارشیست‌ها معتقدند که چنین اقدامی در نهایت منجر به افزایش مالیات، گسترش دولت، و کاهش آزادی‌های فردی می‌شود.

به جای مالیات اجباری، مینارشیست‌ها پیشنهاد می‌کنند که بیمارستان‌ها توسط سازمان‌های خصوصی یا مؤسسات خیریه ایجاد و اداره شوند. این سیستم مبتنی بر کمک‌های داوطلبانه و پرداخت مستقیم توسط مشتریان است، و افراد تنها در صورتی هزینه می‌پردازند که از خدمات استفاده کنند.