چگونه فرصت‌های شغلی را بسازیم ؟

به گزارش سرمایه فردا، برای مبارزه با بیکاری باید بلد بود فرصت‌های شغلی ایجاد کرد. مشاغل به دو دسته کلی ؛ تولید محور – دلال صفت تقسیم میشوند . در مشاغل تولیدی ،ارزش افزوده بر اساس اشتغال سازنده نیروهای کار ایجاد می شود . لیکن در مشآغل دلالی ، واسطه گری کالاها و خدمات گرچه ظاهرا منشا اشتغال اشخاص است اما در فرآیند توزیع محصولات با هر جابجایی زنجیره توزیع طولانی تر می شود و سودی نصیب واسطه گران میگردد .بدین ترتیب بخشی از نیروهای کار بجای اشتغال در تولید بعنوان واسطه در فرآیند توزیع کار می کنند و ظاهرا دارای شغل و درآمد هستند ،اما در واقع ؛ ارزش افزوده برای اقتصاد ملی ایجاد نمی کنند . همین موضوع باعث اتلاف وقت بخشی از نیروهای کار ملی میگردد . آنها بجای حضور در عرصه آموزش ، صنعت ، کشاورزی ، خدمات پشتیبان تولید با اشتغال به دلالی باعث گران شدن کالاها و تورم ناشی از فعالیت های شغلی کاذب در فرایند توزیع می گردند . راه حل چیست !؟

فرصت‌های شغلی در بنگاه‌های اقتصادی

مطالعه اصلاحات اقتصادی در بسیاری از کشورها که تجربه مشابه را داشته‌اند. حکایت از ضرورت حمایت دولت از بنگاههای تولیدی بخش خصوصی و تعاونی دایر و نیمه فعال و کارآفرینان با دانش و تجربه در مدیریت بنگاههای تولیدی و توزیعی دارد. گرچه بنگاههای موجود ظرفیت جذب همه نیروهای بیکار را ندارند. تاسیس بنگاههای جدید جهت اشتغال نیروهای مازاد چاره ساز است. از سوی دیگر سرمایه های سرگردان در دستان بسیاری از اشخاص حقیقی و حقوقی برای سود آوری در بازارهای املاک، مسکن ، خودرو ، ارز ، طلا ، کالاهای وارداتی به گردش در میآیند و با دست به دست شدن این اقلام نیز شاهد گران گشتن کاذب آنها و نهایتا کاهش تقاضا منتهی به رکود تورمی هستیم. راه حل درمان این بیماری اقتصادی چیست !؟

تردیدی نیست که حذف مشاغل دلالی و کوتاه کردن زنجیره تولید موجب کاهش تعداد مشاغل واسطه گری و قیمت ها می‌شوند. اما برای کسانی که شغل دلالی را کنار می گذارند لازمست فرصت های شغلی جدید تولیدی ، صنعتی ، کشاورزی ، پشتیبان خدمات ایجاد شود. تا ضمن داشتن شغل پایدار دارای درآمد و امنیت معیشت باشند. تاسیس بنگاههای جدید اقتصادی در همه رشته های تولیدی نیاز به مهارت – سرمایه ثابت و در گردش – ماشین آلات و امکانات دارد.
در واقع شکل گیری میکرو دانه ها ، دانه ها ، خوشه های شغلی نیازمند مدلسازی و مهندسی طراحی سیستم های شغلی دانش محور است. در ایران کمبود منابع آب ، گرانی زمین و اجاره ها در کلان شهرها و شهرهای بزرگ ،آلودگیهای هوا و صوتی در شهرها از جمله معضلاتی هستند که مانع شکل گیری واحدهای جدید تولیدی – صنعتی و گسترش واحدهای فعال هستند. پس راه حل چیست !؟

چالش تامین مالی برای ایجاد فرصت‌های شغلی

سالهاست که برنامه آمایش سرزمین توسط سازمان برنامه و بودجه تدوین شده و پهناوری سرزمین ایران و زیرساخت های تقریبا مناسب در مناطق محلی و سواحل جنوبی و شهرهای درجه سه و چهار ظرفیت توسعه مشاغل و تاسیس شهرک ها و دانه های شغلی را بوجود آورده است.
فقط این باور باید در اذهان هموطنان و دولتمردان و نمایندگان مجلس ایجاد گردد که فرصت های سرمایه گذاری و شغلی فقط محصور در صنوف داخل شهرهای بزرگ و شرکت های بورسی نیست. بلکه بسیاری از تولیدات و خدمات ملی و اشتغال آفرینی را می توان از طریق تاسیس موسسات SMEs در انواع رشته های شغلی در اقصی نقاط کشور بر اساس برنامه آمایش سرزمین و مزیت نسبی جغرافیایی و منابع معدنی و امکانات محلی فعال ساخت.

بزرگترین چالش امروزین جوانان و کارآفرینان ایرانی پس از آموختن مهارتهای شغلی و آمادگی برای ورود به عرصه عملیاتی ، کمبود یا اساسا نداشتن سرمایه و امکانات در جهت فعالیت های تولید محور می‌باشد. امروزه پس انداز های خانواده ها بعلت رکود تورمی کاهش یافته و یا بعلت گران شدن اشتغال برای هر فرد در سالهای اخیر، امکان تامین سرمایه از طریق خانواده ها برای جوانان کاهش یافته‌است. [ بر اساس گمانه زنی کارشناسان در ۱۴۰۳ بطور میانگین یک میلیارد تومان سرمایه برای اشتغال هر نفر در مشاغل کاربر نیاز است ]
گرفتن وام از بانک‌ها سخت و بازپرداخت بهره های سنگین مشکل‌زاست. شرکت های کوچک و متوسط نیز در بازار سرمایه از ابتدای تاسیس امکان تامین مالی ندارند. به همین دلیل فرصت‌های شغلی در این بنگاه‌ها کمتر پایدار است.

در دنیا سالهاست شرکت های بیمه در تامین سرمایه های ثابت و در گردش بنگاههای SMEs توام با خدمات مشاوره ریسک مشارکت می کنند. تامین سرمایه تاسیس بنگاههای اقتصادی از سوی شرکت های بیمه آسانتر ، سریعتر ، اطمینان بخش‌تر ،ارزانتر و با منفعت تر برای کارآفرینان است. تامین سرمایه کارآفرینی توسط بیمه ایها در کاهش نرخ تورم و رونق کسب و کارها و ایجاد فرصت‌های شغلی نسبت به سایر روش ها ارجح تر است.

حمید رضا حاجی اشرفی