به گزارش سرمایه فردا، در اقتصاد ایران، نفت نه‌تنها منبع اصلی تأمین ارز، بلکه ستون فقرات سیاست‌گذاری مالی و دیپلماسی انرژی است. اما در روزهایی که تحریم‌های سازمان ملل دوباره سایه سنگین خود را بر اقتصاد کشور انداخته‌اند، وزارت نفت به‌جای ارائه تصویر واقعی از وضعیت تولید، به روایت‌سازی تبلیغاتی روی آورده است.روایتی که نه با آمار اوپک همخوانی دارد، نه با داده‌های مرکز آمار ایران.
ادعای وزیر نفت مبنی بر «شکسته شدن رکورد تولید طی هفت سال گذشته» در حالی مطرح شده که گزارش ماهانه اوپک (آگوست ۲۰۲۵) نشان می‌دهد تولید نفت ایران در سال ۲۰۲۴ حدود ۳.۲۵۷ میلیون بشکه در روز بوده و در ماه‌های ابتدایی ۲۰۲۵ نیز با کاهش اندک به ۳.۲۴۵ میلیون بشکه رسیده است. این ارقام نه‌تنها نشانه‌ای از رکوردشکنی نیستند، بلکه از ثباتی شکننده و حتی افت تدریجی حکایت دارند.
مرکز آمار ایران نیز در گزارشی رسمی اعلام کرده که رشد گروه نفت در سه‌ماهه اول امسال به ۰.۸ درصد سقوط کرده، در حالی که همین شاخص در مدت مشابه سال گذشته ۱۰.۳ درصد بوده است. این افت چشمگیر، در تضاد کامل با تصویر موفقیت‌آمیزی است که وزارت نفت ارائه می‌دهد.
چالش اصلی، نه فقط در تناقض میان داده‌ها، بلکه در بی‌پاسخ ماندن پرسش‌های کلیدی است: اگر واقعاً افزایشی در تولید رخ داده، کدام میدان‌ها یا پروژه‌ها عامل آن بوده‌اند؟ آیا توسعه‌ای در میادین بزرگی مانند آزادگان و یادآوران صورت گرفته یا صرفاً برخی چاه‌ها پس از تعمیرات به مدار بازگشته‌اند؟ و مهم‌تر از همه، چه سهمی از این رشد ادعایی به عملکرد تیم فعلی وزارتخانه بازمی‌گردد؟
در کنار این ابهامات، وعده افزایش ۲۵۰ هزار بشکه‌ای تولید در سال جاری نیز مطرح شده و آن هم بدون ارائه جزئیات عملیاتی یا اشاره به پروژه‌هایی که بتوانند چنین افزایشی را در کوتاه‌مدت محقق کنند. بسیاری از طرح‌های توسعه‌ای دولت قبل یا متوقف شده‌اند یا با کندی شدید مواجه‌اند، و تجربه نشان داده که این‌گونه وعده‌ها بیشتر ابزار مدیریت فضای رسانه‌ای هستند تا برنامه‌ای واقعی برای توسعه.
تداوم این رویکرد تبلیغاتی، که با پول‌پاشی رسانه‌ای نیز همراه شده، نه‌تنها افکار عمومی را سردرگم می‌کند، بلکه اعتبار داده‌های رسمی کشور را در سطح بین‌المللی خدشه‌دار می‌سازد. این در حالی است که رهبر انقلاب در دیدار اخیر با هیئت دولت صراحتاً تأکید کردند «تولید نفت پایین است» و خواستار اولویت‌بخشی به این مسئله شدند، نشانه‌ای روشن از فاصله میان انتظارات ملی و عملکرد وزارتخانه.
کارشناسان معتقدند ضعف مدیریتی، نبود استراتژی روشن برای توسعه میادین، و فقدان دیپلماسی مؤثر انرژی، وزارت نفت را در موقعیتی آسیب‌پذیر قرار داده‌اند. در چنین شرایطی، بازنگری در مدیریت این وزارتخانه نه یک انتخاب، بلکه یک ضرورت فوری است.
با توجه به نقش حیاتی نفت در اقتصاد ایران، تداوم وضعیت فعلی می‌تواند تبعاتی به‌مراتب سنگین‌تر از تحریم‌ها داشته باشد. ریاست جمهوری باید هرچه سریع‌تر نسبت به اصلاح ساختار مدیریتی وزارت نفت اقدام کند و با بهره‌گیری از مدیران متخصص، تدوین برنامه عملیاتی واقعی، و بازگشت به مسیر توسعه پایدار. تنها در این صورت است که می‌توان از بازی با ارقام عبور کرد و به سمت بازسازی ظرفیت واقعی تولید
نرخ بین‌بانکی، عددی به‌ظاهر فنی و دور از چشم عموم، در واقع یکی از حساس‌ترین…
در ساختار اقتصادی ایران، انکار مرگ واحدهای زیان‌ده و مقاومت در برابر انحلال طبیعی بنگاه‌های…
در حالی که حملات سگ‌های ولگرد به شهروندان، به‌ویژه کودکان، به بحرانی جدی در ایران…
با پیش‌بینی رسیدن جمعیت سالمندان ایران به ۳۱ درصد تا سال ۱۴۳۰، کشور در آستانه…
طرح کاهش دوره کارشناسی از چهار سال به سه سال، اگرچه با هدف مهارت‌محوری و…
بازار عطر و ادکلن ایران، که زمانی نماد تجمل و انتخاب‌گری بود، امروز به بازتابی…