به گزارش سرمایه فردا، بعد از انقلاب صنعتی هیچ اقتصاد بزرگی بدون نقش‌آفرینی شرکت‌های بزرگ شکل نگرفته است. به بیان دیگر دولت در کنار اقدامات راهبردی برای توسعه باید زمینه رشد شرکت‌های بزرگ به عنوان پایه‌های اقتصاد شکوفا را فراهم و در مسیر توسعه، آنها را حمایت کند. برای مثال، در آمریکا شرکت‌هایی نظیر آی‌بی‌ام، آمازون، گوگل، و فیس‌بوک به عنوان ستون‌های اصلی اقتصاد دیجیتال عمل می‌کنند. این شرکت‌ها نه‌تنها سهم بزرگی از بازار را در اختیار دارند، بلکه با سرمایه‌گذاری‌های کلان در زیرساخت‌ها، تحقیق و توسعه، و گسترش دسترسی به اینترنت، به رشد اقتصادی کلان کمک کرده‌اند. نقش خریدهای عظیم دولتی و قراردادهای میلیارددلاری با این شرکت‌ها برای کاهش ریسک بازار آنها نیز غیرقابل چشم‌پوشی است.
حتی در بحران‌های بازارهای مالی حمایت صندوق‌های دولتی از قیمت سهام این شرکت‌ها در نگاه اول با بسیاری از آموزه‌های اقتصاد آزاد در تناقض است اما دولت‌ها در حمایت از شرکت‌های بزرگ به مثابه سرمایه‌های ملی لحظه‌ای درنگ نمی‌کنند. در چین، دولت از شرکت‌هایی نظیر هوآوی، علی‌بابا، بی‌وای‌دی و تنسنت به شکل گسترده‌ای حمایت کرده است.
اقدامات راهبردی برای توسعه شامل حمایت ازشرکت های بزرگ است. چراکه انها می توانند با پروزه های تحقیق و توسعه زمینه ارتقای صنعت را فراهم کنند. حمایت‌ها شامل تامین مالی برای توسعه فناوری‌های پیشرفته، اعطای یارانه‌ها و تسهیلات مالیاتی برای تحقیق و توسعه و ارائه تسهیلات زیرساختی است. در آلمان، دولت به حمایت از شرکت‌های بزرگ دیجیتال و صنعتی مانند زیمنس پرداخته است. این برنامه شامل سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های دیجیتال، تسهیلات مالیاتی برای تحقیق و توسعه و حمایت از نوآوری‌های صنعتی است.
امروز زیمنس به عنوان یکی از غول‌های صنعتی و دیجیتال آلمان، نقش حیاتی در اقتصاد این کشور دارد. این شرکت با بیش از ۳۰۰ هزار کارمند و درآمدی بالغ بر ۸۴ میلیارد یورو در سال ۲۰۲۳ یکی از بزرگ‌ترین شرکت‌های صنعتی و فناوری اطلاعات در جهان است.با وجود این در کشور ما دولت اساساً تفاوتی بین شرکت‌های کوچک و بزرگ قائل نیست. اگر هم حمایتی وجود داشته شامل شرکت‌های کوچک و متوسط شده است.
قانون جهش تولید که یکی از پیشروترین اقدامات راهبردی برای توسعه شرکت‌های دانش‌بنیان به شمار می‌رود تفاوت چندانی بین شرکت‌های کوچک و متوسط با شرکت‌های بزرگ ندیده است. در حالی که ایران تنها چند شرکت دانش‌بنیان با ارزش بازاری معادل حداقل یک درصد اقتصاد کشور دارد.
مسئله دیگر انگاره‌های ضد سرمایه‌داری است که مهم‌ترین مبنای سیاست اقتصاد اسلامی قرار گرفته است. به طوری که در این چهار دهه بیشترین شباهت را به اقتصاد کاپیتالیستی پیدا کرده است.
حل مسائل بانکی، ارائه ضمانت‌نامه‌ها و بیمه‌های سرمایه‌گذاری و خرید تضمینی خدمات و محصولات حاصل از مشارکت شرکت‌های ایرانی و بین‌المللی از اقدامات راهبردی برای توسعهمحسوب می شود. اقتصاد دیجیتال ایران تا زمانی که حداقل ۱۰ شرکت خصوصی بزرگ با ارزش بازار میلیارددلاری نداشته باشد، نمی‌تواند توسعه پیدا کند.
در شرایط حساس پس از جنگ ۱۲ روزه رژیم صهیونیستی و آمریکا علیه ایران، حفظ…
نهضت ملی شدن صنعت نفت، نقطه‌عطفی در تاریخ مبارزات ضداستعماری ایران بود که با ائتلاف…
تصویب حذف چهار صفر از پول ملی ایران بار دیگر بحثی قدیمی را زنده کرده…
سینمای ایران با اقتباس‌های هنرمندانه از آثار ادبی، شاهکارهایی ماندگار خلق کرده است؛ اما شبکه…
کریدورهای ایرانی در تنگنای مسیر ترامپ قرار گرفته است و تا حدودی تجارت با روسیه،…
با وجود کاهش رسمی نرخ بیکاری در بهار ۱۴۰۴، واقعیت‌های پنهان بازار کار ایران از…