به گزارش سرمایه فردا، ارزیابی یک کاروان ورزشی در رویدادی چندرشته‌ای، تنها به شمارش مدال‌ها محدود نمی‌شود؛ اما در فضای رسانه‌ای ایران گاهی همین معیار ساده به ابزاری برای نتیجه‌گیری‌های عجولانه بدل می‌گردد. ششمین دوره بازی‌های همبستگی کشورهای اسلامی در ریاض نیز از این قاعده مستثنا نبود. کاهش مدال‌های طلای ایران از ۳۹ در قونیه به ۲۹ در ریاض، به سرعت دستمایه تحلیل‌هایی شد که افت کاروان ایران را قطعی جلوه دادند؛ در حالی که نگاهی تحلیلی‌تر نشان می‌دهد واقعیت متفاوت است.
نخست باید به تغییرات ساختاری میان دو دوره توجه کرد. در قونیه ۳۷۹ مدال طلا توزیع شد، اما در ریاض این عدد به ۲۷۰ رسید؛ کاهش ۳۰ درصدی که طبیعتاً بر تعداد مدال‌های کشورها اثر گذاشت. مقایسه خام مدال‌ها بدون در نظر گرفتن این تغییر بزرگ، نه تنها خطای محاسباتی بلکه تحریف واقعیت است.
از زاویه رقابت با قدرت‌های اصلی نیز عملکرد ایران قابل دفاع است. ترکیه، قهرمان دوره قبل، از ۱۴۵ طلا به ۷۲ رسید؛ افتی ۵۰ درصدی. ازبکستان نیز از ۵۱ طلا به ۲۹ سقوط کرد؛ افتی ۴۳ درصدی. ایران اما تنها ۲۶ درصد کاهش داشت و در میان سه قدرت اصلی، کمترین افت را تجربه کرد. این یعنی حفظ جایگاه رقابتی در شرایطی که دیگر مدعیان افت بیشتری داشتند
شاخص بازدهی نیز اهمیت زیادی دارد. در قونیه ۲۵۳ ورزشکار اعزام شدند و تنها ۵۲ درصد آنان مدال گرفتند. در ریاض، با وجود کاهش تعداد اعزامی‌ها به ۱۹۱ نفر، ۷۰ درصد اعضای کاروان موفق به کسب مدال شدند. این نشان می‌دهد کیفیت جای کمیت را گرفته و سیاست اعزام هدفمند نتیجه داده است.
عمق مدال‌آوری نیز چشمگیر بود. ایران در ریاض در ۱۹ رشته از ۲۰ رشته اعزامی صاحب مدال شد و در ۱۱ رشته مدال طلا گرفت. این گستره در مقایسه با ترکیه (۱۶ رشته مدال‌آور) و ازبکستان (۱۴ رشته مدال‌آور) نشان می‌دهد ورزش ایران برخلاف تصور برخی منتقدان، نه‌تنها تک‌بعدی عمل نکرده بلکه از تنوع بیشتری برخوردار بوده است.
بزرگ‌ترین نقطه روشن رویداد ریاض، جهش تاریخی ورزش زنان بود. سهم بانوان از کل مدال‌های ایران از ۱۷ درصد در قونیه به ۴۱ درصد در ریاض رسید و ۳۸ درصد طلاهای کاروان را کسب کردند. این رشد تنها یک آمار نیست؛ بلکه نشان‌دهنده توسعه واقعی ساختار ورزش زنان، افزایش استعدادها و شکل‌گیری نسل تازه‌ای از قهرمانان است. چنین جهشی حاصل سال‌ها برنامه‌ریزی و حضور در میادین بین‌المللی است، نه یک اتفاق مقطعی.
البته برخی رشته‌ها نیازمند بازبینی جدی‌اند و ناکامی‌ها باید شفاف تحلیل شوند. اما داده‌های رسمی نشان می‌دهد کاروان ایران در ریاض نه‌تنها سقوط نکرده، بلکه در شاخص‌های مهم عملکردی قابل دفاع و حتی بالاتر از دوره قبل داشته است. داستان ریاض، روایت عقب‌گرد نیست؛ بلکه پیشرفت آرام و پیوسته است.
در همین مسیر، تیم ملی فوتسال زنان ایران نیز نخستین گام خود را در جام جهانی مقابل برزیل برداشت؛ گامی دشوار اما پرمعنا. برزیل با اقتدار همیشگی ۴-۱ پیروز شد، اما نمایش ایران چیزی فراتر از یک شکست ساده بود. شاگردان شهرزاد مظفر با روحیه‌ای کم‌نظیر و دفاع منظم، لحظاتی جریان بازی را برای برزیل دشوار کردند. گل تاریخی مهسا کمالی، نخستین گل ایران در تاریخ جام جهانی فوتسال زنان، ارزش نمادینی داشت که با هیچ نتیجه‌ای قابل مقایسه نیست.
اشک‌های مهسا پس از بازی، تصویری از تعهد و جسارت نسل جدید فوتسال زنان بود؛ نسلی که آمده تا فاصله‌ها را کم کند. همین روحیه باعث شد ایران با وجود اختلاف فنی آشکار، بازی را با شخصیت و احترام تمام کند. اختلاف امکانات و سابقه حرفه‌ای میان ایران و قدرت‌های بزرگ فوتسال انکارناپذیر است، اما نمایش ایران ثابت کرد اراده و نظم می‌تواند بخشی از این فاصله را کم کند.
دیدار دوم مقابل پاناما اهمیت حیاتی دارد؛ تیمی که در اولین مسابقه خود با شکست سنگین ۱۷-۰ برابر ایتالیا نشان داد در فاز دفاعی آسیب‌پذیر است. سپس ایران شنبه مقابل ایتالیا قرار می‌گیرد؛ رقیبی جدی در کنار برزیل برای صعود از گروه. طبق برنامه، دو تیم برتر هر گروه راهی مرحله یک‌چهارم نهایی می‌شوند و مسیر فشرده تا فینال ادامه خواهد داشت.
این شکست آغاز پایان نیست؛ بلکه شروع فصل تازه‌ای است که در آن زنان فوتسالیست ایران دیگر تماشاگر تاریخ نخواهند بود، بلکه خود بخشی از آن را خواهند نوشت.
روایت تازه‌ای از جسارت و امید
پس از تحلیل عملکرد کاروان ایران در ریاض و نمایش فوتسال زنان مقابل برزیل، ادامه مسیر ورزش ایران در عرصه‌های بین‌المللی، بیش از هر زمان دیگری به ترکیب تجربه، جسارت و نگاه آینده‌محور وابسته است؛ مسیری که با وجود چالش‌ها، نشانه‌های امید و پیشرفت در آن پررنگ‌تر از گذشته دیده می‌شود.
اگر بخش نخست روایت ریاض بر داده‌ها و آمارها تکیه داشت، این بخش بر تصویر بزرگ‌تری از آینده ورزش ایران تمرکز می‌کند؛ آینده‌ای که نه تنها در مدال‌ها، بلکه در روحیه و ساختارهای تازه قابل مشاهده است.
ورزش ایران در سال‌های اخیر به تدریج از نگاه سنتی «مدال‌محور» فاصله گرفته و به سمت «ساختارمحور» حرکت کرده است. این تغییر رویکرد در دو عرصه به‌وضوح دیده می‌شود: نخست در سیاست اعزام هدفمند که کیفیت را جایگزین کمیت کرده و دوم در سرمایه‌گذاری بر ورزش زنان که حالا به یکی از ستون‌های اصلی موفقیت بدل شده است.
نمونه بارز این تحول را می‌توان در فوتسال زنان مشاهده کرد. شکست مقابل برزیل، اگرچه در نتیجه نهایی سنگین بود، اما در واقعیت به‌عنوان یک نقطه آغاز تاریخی ثبت شد. گل مهسا کمالی نه فقط یک گل، بلکه نماد ورود زنان ایران به تاریخ جام جهانی بود؛ لحظه‌ای که نشان داد فاصله‌ها هرچقدر هم زیاد باشند، با جسارت و نظم می‌توان بخشی از آن را کم کرد.
این روحیه تازه، در کنار رشد تدریجی زیرساخت‌ها، می‌تواند آینده‌ای متفاوت برای ورزش ایران رقم بزند. وقتی بانوان از سهم ۱۷ درصدی مدال‌ها در قونیه به ۴۱ درصد در ریاض می‌رسند، این تنها یک جهش آماری نیست؛ بلکه نشانه‌ای از تغییر فرهنگ ورزشی و پذیرش گسترده‌تر نقش زنان در عرصه‌های بین‌المللی است.
از سوی دیگر، حضور گسترده ایران در رشته‌های متنوع و کسب مدال در ۱۹ رشته از ۲۰ رشته اعزامی، نشان می‌دهد ورزش ایران دیگر محدود به چند رشته سنتی نیست. این تنوع، به‌ویژه در شرایطی که کشورهای رقیب افت بیشتری داشته‌اند، یک مزیت راهبردی محسوب می‌شود.
اما مسیر آینده همچنان پرچالش است. اختلاف امکانات با قدرت‌های جهانی، فشارهای مالی بر بودجه ورزش و نیاز به برنامه‌ریزی بلندمدت، همگی موانعی جدی‌اند. با این حال، تجربه ریاض و نمایش فوتسال زنان مقابل برزیل ثابت کرد که ورزش ایران ظرفیت عبور از این موانع را دارد؛ ظرفیتی که اگر با مدیریت هوشمندانه و حمایت پایدار همراه شود، می‌تواند به نقطه عطفی در تاریخ ورزش کشور تبدیل گردد.
این بار داستان ورزش ایران نه روایت عقب‌گرد، بلکه حکایت جسارت و امید است؛ روایتی که نشان می‌دهد حتی در شکست‌ها نیز می‌توان بذر پیروزی‌های آینده را کاشت.
فوتبال ایران در آستانه جام جهانی ۲۰۲۶ با بحرانی فراتر از نتایج فنی روبه‌روست؛ شکافی…
پادشاهی سعودی در حالی همچنان به سیاست عرضه بالای نفت برای حفظ رضایت آمریکا پایبند…
بازار سرمایه و اقتصاد ایران در روزهای اخیر با مجموعه‌ای از تصمیمات و تحولات روبه‌رو…
کارکنانی که به شغل خود علاقه‌مند هستند، نه تنها با انگیزه بیشتری وظایفشان را انجام…
وزیر اقتصاد گفت: تمام مناطق آزاد ما به نوعی با مسئله گمرک درگیر هستند و…
پروژه «وین‌فنس» با ارتفاع ۲۸ متر و پوشش هفت هکتار زمین، نه تنها بزرگ‌ترین اقدام…