چرا آموزش وپرورش جزو نهادهای اجتماعی نیست؟

به گزارش سرمایه فردا، بابک کاظمی: آموزش و پرورش یکی از مهمترین نهادهای اجتماعی در هر کشوری است که کلید توسعه پایدار است. اجرای «سند تحول بنیادین» زمانی محقق می شود که آموزش و پرورش اولویت اصلی دولت باشد. این امر از طریق سرمایه گذاری در آموزش و پرورش که منجر به توانمندسازی و توسعه نیروی انسانی می‌شود، محقق می گردد.

آموزش و پرورش یک نهاد «تربیت بنیان» است و چنانچه زیرساخت های ایجاد مدارس و معلمان «تربیت محور» فراهم نگردد. نیروی انسانی و مهمترین سرمایه­ های این مملکت که همانا کودکان هستند، مسیر توانمندسازی و توسعه را طی نخواهند کرد. علیرغم اهمیت آموزش و پرورش، متأسفانه این نهاد در ایران همواره مورد بی توجهی مسئولان بوده و از کمترین میزان سرمایه  گذاری برخوردار بوده است. نهاد آموزش و پرورش در ایران با چالش های عدیده ای روبه روست که ذیلا به یکی از این چالش ها همان وجود مدیران ناکارامد در بدنه ی اجرایی دستگاه تعلیم وتربیت است می پردازم.

وجود نیروی انسانی متخصص ومجرب در هر نهادی متضمن رشد و تعالی آن نهاد بوده اصلی پذیرفته شده است. این موضوع ازنظر علمی مورد انقان تمامی کشورهای دنیا با هر دین و مذهبی است. خصوصا نیروی انسانی که از آنها بعنوان مدیران اجرایی و سیاستگزاران سیستم یاد میشود.  به اصطلاع دیگر همان مدیران ستادی که با برنامه ریزی و تصمیم گیری برای آن نهادهای اجتماعی تصمیم سازی می کنند.

نقش نهادهای اجتماعی در توسعه

متاسفانه دستگاه تعلیم و تربیت در سالهای اخیر با چالش مدیران نارکارآمد مواجه شده است. مدیرانی که اغلب برنامه ی درست منطقی علمی برای این وزارتخانه طویل و عربض و ازطرفی مهم ندارند مدیران ناکارامد وزارت تعلیم وتربیت را با بی برنامگی یا روزمرگی مواجه کرده اند. نتایج کمی و کیفی آموزشی و پرورشی وزرات خانه در سالهای اخیر موید همین مطلب است در سال های اخیر مدیران نه براساس تخصص و شایستگی تعیین شده اند.  بلکه بر اساس نزدیکی به گر‌وه و گعده ی خاصی بر منصب سیاستگزاری رسیده اند.

جالب اینکه برخی از این مدیران حتی از بدنه خود دستگاه تعلیم و تربیت نیستند و عده ای هم با سوابق و سنوات بسبارپایین و بد‌ون درک کلاس درس و مدرسه به مناصب اجرایی رسیده اند. آنها درک درستی از دانش اموز، معلم و مدرسه ندارند و همین باعث شده که برنامه ریزی های این افراد هیچ سنخیتی با دانش اموزان و عامه معلمان ندارد.

راه حل این چالش و بحران این است که وزیر  در اسرع وقت بخاطر نجات دانش اموزان این کشور و توسعه همه جانبه کشور و همچنین تحقق درصدی از بندهای سند تحول بنیادبن مدیران کارآمد را جایگزین مدیران ناکارآمد در وزرات اموزش وپرورش و ادارت کل استانها نماید.  تبدیل کردن آن به نهادهای اجتماعی حضور با افراد متخصص مجرب و شایسته کمک می کند تا در دستگاه تعلیم و تربیت کشور دچارخسران شدید نشویم.