روشن نیست چه میزان از این شایعات درست و دقیق است و چه مقدار غیرواقعی. همچنین طرح ارقام دروغین هم می‌تواند دلایل متعددی داشته باشد، از جمله کمک به افزایش بی‌ضابطه قیمت بازیکنان. وقتی شما شایعه می‌کنی بازیکنی پیشنهاد ۲۰ میلیارد تومانی دارد، حداقل قیمت او را به ۱۰ تا ۱۵ میلیارد تومان می‌رسانی و تازه باشگاه بعد از عقد چنین قراردادی خوشحال هم خواهد بود. جالب نیست؟!
تورم در فوتبال ایران بیداد می‌کند و اغراق نیست اگر بگوییم از سطح کلی تورم در کشور هم جلو زده است. هر تابستان شما شنونده ارقامی نجومی هستید که پایه و اساس‌شان روشن نیست و کسی نمی‌داند از کجا آمده‌اند. ۲۰ میلیارد، ۳۰ میلیارد و تازگی‌ها هم ۵۰ و ۶۰ میلیارد که مشخصا این رقم آخری به عنوان پیشنهاد یک باشگاه غیرتهرانی به مهدی ترابی، وینگر پرسپولیس مطرح شده است. شاید این اعداد برای من و شما و کارگر و کارمندی که ماهی ۱۵ تا ۲۰ میلیون تومان درآمد دارد عجیب و غریب باشد، اما بازیکنان، مدیران باشگاه‌ها و ایجنت‌ها خیلی راحت چنین ارقامی را تلفظ می‌کنند، شاید با تقلید از کاراکتر مهران مدیری در سریال هیولا: «لبت رو غنچه کن و عدد رو بگو. این‌طوری خیلی کمتر به نظر می‌رسه!»
بله، گرانی در مملکت بیداد می‌کند و فوتبالیست‌ها هم همه جای دنیا بیشتر از سایر اقشار درآمد دارند. همه اینها را خودمان می‌دانیم، اما حتی با همین قیمت سرسام‌آور ارز هم ۶۰ میلیارد تومان بیشتر از یک میلیون دلار می‌شود. پرسش اینجاست که چند تا از بازیکنان ایرانی امکان کسب چنین درآمدی در خارج از مرزها را دارند؟ شک نکنید اگر پیشنهاد داشتند، می‌رفتند. معمولا این پول‌ها را باشگاه‌های عربی می‌دهند که هر زمان هم به سمت بازیکنان ایرانی آمده‌اند، آنها ول کرده‌اند و رفته‌اند. بزرگ و کوچک هم نداشته؛ از جلال حسینی و فرهاد مجیدی تا احمد نوراللهی و مهدی قائدی و همین مهدی ترابی. اروپایی‌ها هم که کلا محال است چنین مبالغی به بازیکنان ایرانی بپردازند و تازه هر چه بدهند، ۳۰ تا ۵۰ درصدش بابت مالیات کسر خواهد شد. خب پس چرا بازیکنانی که در لیگ ایران می‌مانند باید این همه دستمزد بگیرند؟ اصلا این پول از کجا می‌آید و خرج آنها می‌شود؟
در حاشیه طرح این اعداد و ارقام، یک نکته دیگر را هم در نظر بگیرید؛ اینکه برای فصل آینده هم قرار است سقف بودجه در نظر گرفته شود و گویا باشگاه‌ها حق ندارند بیشتر از ۳۲۵ میلیارد تومان هزینه کنند. خب وقتی باشگاهی ۵۰ تا ۶۰ میلیارد تومان فقط صرف خرید یک یا دو بازیکن خود می‌کند، معلوم است که برای ۲۰ بازیکن به اضافه کادر فنی و سایر هزینه‌ها از این سقف عبور خواهد کرد. فصل گذشته هم همین‌طور بود و همه می‌دانند که خیلی‌ها از سقف تجاوز کردند، بدون اینکه تنبیه شوند. آقایان قانون می‌گذارند و در مقابل شکسته شدن همان قوانین مقابل چشم خودشان سکوت می‌کنند. به همین راحتی!
در نهایت هم می‌رسیم به این داستان مکرر گفته شده که اگر واقعا تمام هزینه‌ها از جیب مالکان بود و آنها مثل همه جای دنیا مکلف بودند مخارج را برگردانند و تراز مالی مثبت ارائه بدهند، باز هم این‌طور ریخت‌وپاش می‌کردند؟ معلوم است که نه! الان اما کارشان راحت است؛ به حساب بخشی از دولت یا یک کارخانه صنعتی کلی پول توی جیب بازیکنان می‌ریزند، معمولا افتخار و عنوانی هم به دست نمی‌آورند و آخرش به هیچ‌جا پاسخگو نیستند. برنده کیست؟ فوتبالیستی که چند برابر ارزش واقعی‌اش دستمزد گرفته!
در حالی که اکثر باشگاه های فوتبال ایران ورشکسته هستند قیمت بازیکنان فوتبال ایران در فصل نقل و انتقالات به ۵۰ تا ۶۰ میلیارد تومان رسیده است. آنهم در شرایطی که باشگاه های ایرانی در آسیا حرفی برای گفتن ندارند./دنیای اقتصاد
بازار سرمایه ایران پس از عبور از ماه‌های پرنوسان، حالا در نقطه‌ای ایستاده که نه…
سنبل آبی، گیاهی مهاجم با ظاهری فریبنده، حالا به تهدیدی جدی برای اکوسیستم‌های آبی شمال…
او فقط بازیگر نبود، فقط دوبلور یا نقال نبود؛ مرتضی احمدی صدای زنده‌ی شهری بود…
در پی توافق تازه میان فراجا و سازمان محیط زیست، برخی سربازان وظیفه به‌عنوان محیط‌بان…
در عصر گرانی، پیچیدگی مفهومی و تمرکز جغرافیایی، هنر معاصر ایران بیش از پیش از…