فوتبال ایران درست در میانه تب‌وتاب نقل‌وانتقالات تابستانی، با قانونی تازه روبه‌رو شده که می‌تواند همه چیز را به هم بریزد؛ قانونی که مستقیماً با تیم ملی امید گره خورده و معادلات باشگاه‌های لیگ برتری را از نو می‌نویسد. سال‌هاست داستان صعود تیم ملی فوتبال امید ایران به المپیک، به یک قصه تکراری و ناکام بدل شده؛ نیم قرن است نام ایران در فهرست تیم‌های حاضر در این رویداد جهانی دیده نشده. در کنار دلایل فنی و مدیریتی، یکی از مهم‌ترین موانع، عدم همکاری بسیاری از باشگاه‌ها برای در اختیار گذاشتن بازیکنان جوان‌شان بوده است؛ به‌ویژه وقتی اردوهای آماده‌سازی امیدها خارج از روزهای فیفادی برگزار می‌شود و باشگاه‌ها ترجیح می‌دهند نیروهای‌شان را در کوران تمرینات و مسابقات داخلی حفظ کنند. اما این‌بار فدراسیون فوتبال تصمیم گرفته معادله را عوض کند. «سیدامیرمهدی علوی» سخنگوی فدراسیون، از طرحی پرده برداشته که ترکیبی از تشویق و تنبیه است؛ یک بازی ۲ سر برد یا باخت برای باشگاه‌ها. طبق این طرح، هر تیم لیگ برتری مجاز است ۶ بازیکن سهمیه لیگ برتر در یک فصل به خدمت بگیرد. اگر باشگاهی بازیکنی را برای حضور در تیم امید آزاد کند و او به جمع ۲۳ نفر نهایی برسد، یک سهمیه اضافه نصیب آن باشگاه خواهد شد. اما روی دیگر سکه این است که اگر بازیکنی دعوت شود و باشگاه مانع رفتنش گردد، یک سهمیه از همان ۶ سهمیه کم می‌شود؛ کم شدنی که می‌تواند حتی مانع ثبت قرارداد خریدهای تازه شود. تأثیر این قانون بر نقل‌وانتقالات، چیزی شبیه زمین‌لرزه است. در استقلال، حضور ۲ چهره‌ی کلیدی تیم امید یعنی «سعید سحرخیزان» و «امیرمحمد رزاقی‌نیا» می‌تواند آبی‌ها را صاحب سهمیه اضافه کند؛ مزیتی که در بازار شلوغ تابستانی، حکم طلا را دارد. پرسپولیس نیز ۴ بازیکن در لیست روانخواه دارد: «محمدحسین صادقی»، «مجتبی فخریان»، «یعقوب براجعه» و «سهیل صحرایی». اگر این ۴ نفر تا پایان راه در جمع امیدها بمانند، سرخ‌ها دست‌کم یک جای خالی بیشتر برای خرید خواهند داشت و این در رقابت سنگین لیگ بیست‌وپنجم، برگ برنده‌ای جدی محسوب می‌شود. سپاهان که پیش‌تر از حضور «محمد عسکری» در اردوی امید خارج از فیفادی دل خوشی نداشت، حالا احتمالاً با رویی گشاده او را به روانخواه تحویل خواهد داد! چنین تغییر رفتاری دقیقاً همان چیزی است که فدراسیون می‌خواست؛ یعنی واداشتن باشگاه‌ها به هم‌سویی با برنامه‌های تیم ملی امید. از این پس، نگاه همه مدیران و مربیان به یک فهرست دوخته خواهد شد: لیست نهایی ۲۳ نفره امید روانخواه. هر نامی که در این لیست باشد، نه‌فقط یک امید برای المپیک که یک کارت طلایی برای خرید در بازار است. باشگاه‌ها در این جنگ پنهان، به اندازه موفقیت تیم ملی امید در زمین، به نتیجه فهرست‌نویسی روانخواه هم چشم دوخته‌اند. با این تصمیم، روند تعامل میان باشگاه‌ها و تیم امید دیگر داوطلبانه و از سر لطف نخواهد بود، بلکه یک الزام عملی و اقتصادی خواهد شد. حتی اضافه شدن تنها یک سهمیه، در بازاری که رقابت بر سر هر مهره ارزشمند به جنگ تمام‌عیار تبدیل شده، می‌تواند سرنوشت یک فصل را تغییر دهد. علوی در تشریح جزئیات این سیاست گفت: «در حال حاضر هر تیم می‌تواند ۶ بازیکن سهمیه لیگ برتر جذب کند. به ازای هر بازیکنی که در اختیار تیم المپیک قرار دهد، یک سهمیه اضافه می‌شود. اما اگر بازیکنی دعوت شد و باشگاه مانع حضورش شد، به همان نسبت از سهمیه کم می‌کنیم.» این مقررات، زمان اجرای خاص خود را هم دارد. تیم ملی امید ایران شهریورماه امسال باید در مرحله مقدماتی المپیک به میدان برود؛ رقابتی که ۱۲ تا ۱۸ شهریور به میزبانی ابوظبی برگزار خواهد شد. ایران در گروهی قرار دارد که میزبان(امارات)، هنگ‌کنگ و گوام هم حضور دارند؛ گروهی که روی کاغذ آسان به نظر می‌رسد، اما برای شکستن طلسم نیم‌قرنی، نیاز به تمام توان فنی و روانی تیم خواهد بود. با در نظر گرفتن فشار سنگین لیگ و فشردگی تقویم، باشگاه‌ها حالا ناچارند بین منافع کوتاه‌مدت خود و امتیاز ویژه بازار نقل‌وانتقالات انتخاب کنند. همکاری کامل با تیم امید، نه‌تنها به سود آینده فوتبال ملی است، بلکه بلافاصله در دفتر نقل‌وانتقالات باشگاه هم به شکل سهمیه اضافه و خریدهای تازه نمود پیدا خواهد کرد. از سوی دیگر، مخالفت با اعزام بازیکنان، ممکن است مثل یک ترمز ناگهانی، تمام برنامه‌های نقل‌وانتقالاتی را متوقف کند. به این ترتیب، قانون تازه فدراسیون فوتبال، فراتر از یک بخشنامه ساده است؛ یک ابزار فشار هوشمندانه که می‌تواند رفتار باشگاه‌ها را تغییر داده و حتی روند لیگ را تحت تأثیر قرار دهد. اینکه باشگاه‌ها این بازی را چطور پیش خواهند برد، به همان اندازه مهم است که عملکرد امیدها در زمین چمن. در نهایت، بازار نقل‌وانتقالات امسال نه فقط با پول و مذاکره که با دعوتنامه‌های تیم ملی امید هم داغ خواهد شد. هر تماس روانخواه با یک بازیکن، می‌تواند معنایش یک گام به جلو یا یک گام به عقب برای یک باشگاه باشد. فصل آینده لیگ برتر ایران، با این قانون تازه، شاید همان‌قدر که در مستطیل سبز دیدنی است، در اتاق‌های مذاکره و جلسات پشت پرده هم پرهیجان دنبال شود.
دیدار تیم های فوتبال پرسپولیس و سایپا درشرایطی با شکست سرخپوشان به پایان رسید که شاگردان برانکو با یک تساوی می توانستند قهرمانی فصل گذشته را تکرار کنند.
به گزارش خبرنگار مهر، تیم فوتبال پرسپولیس در هفته بیست و ششم لیگ برتر فوتبال امروز پنجشنبه و از ساعت ۱۸:۴۵ در ورزشگاه آزادی به مصاف سایپا رفت که این بازی با نتیجه ۲ بر یک به سود سایپا به اتمام رسید. آرمان رمضانی(۲۲) و امید خالدی(۲۵) برای سایپا و علی علیپور(۷۵ – پنالتی) برای پرسپولیس گل زدند.
پرسپولیس در غیاب ملی پوشانش به این مسابقه پای گذاشته بود و غیبت نفرات اصلی خودش را در نیمه اول به شدت احساس کرد.
ابتدا آرمان رمضانی در دقیقه ۲۲ گل اول را در صحنه ای مشکوک به آفساید برای سایپا به ثمر رساند. شاگردان برانکو که عملکرد ضعیفی در دقایق میانی نیمه اول داشتند، در دقیقه ۲۶ روی ضربه سر امید خالدی گل دوم را دریافت کردند.
پرسپولیس بعد از این دو گل بر شدت حملاتش افزود. در دقیقه ۳۰ علی علیپور با ضربه سر تیرک دروازه سایپا را به لرزه درآورد ولی موقعیت های این تیم از دست رفت تا نیمه اول با همان دو گل به پایان برسد.
در نیمه دوم سرخپوشان تلاش زیادی کردند تا گل های خورده را جبران کنند. شاگردان برانکو صاحب فرصت های زیادی هم شدند اما دفاع چند لایه سایپا اجازه رسیدن به گل را نداد تا اینکه دقیقه ۷۵ علی علیپور از روی نقطه پنالتی یکی از گل ها را جبران کرد.
در دقایق باقی مانده پرسپولیس بر فشار حملاتش اضافه کرد تا با کسب یک امتیاز قهرمانی اش را مسجل کند اما سایپایی ها اجازه باز شدن دروازه شان برای بار دوم را ندادند تا با کسب سه امتیاز ارزشمند این بازی، قهرمانی سرخپوشان را هم به تعویق بیندازند.
در دنیایی که ارتباطات آنلاین جای تعاملات حضوری را گرفته‌اند، توانایی برقراری ارتباط مؤثر در…
با رأی منفی شورای امنیت به پیشنهاد چین و روسیه برای تعویق مکانیزم ماشه، تحریم‌های…
در روزهایی که بازار سرمایه ایران از تبعات جنگ ۱۲ روزه و فشارهای سیاسی عبور…
در بازارهای مالی پرنوسان، یافتن کسب‌وکاری که بتواند در کمتر از سه سال سرمایه‌گذاری را…
در شرایطی که خاورمیانه به نقطه جوش تحولات سیاسی و امنیتی نزدیک می‌شود، ایران در…
در شرایطی که بازار سرمایه ایران با فشارهای ساختاری، سیاست‌های پولی انقباضی و نبود تولید…