به گزارش سرمایه فردا، در بررسی کشورهای خاورمیانه، مشاهده می‌شود که پادشاهی‌ها و امیرنشینی‌ها به ثبات اقتصادی، جذب سرمایه‌گذاری و نهادهای باثبات دست یافته‌اند. کشورهایی مانند عربستان، امارات، قطر، کویت و عمان، با تمرکز قدرت در ساختارهای سنتی و پادشاهی، توانسته‌اند ثبات قابل‌توجهی ایجاد کنند. در مقابل، در بررسی ساختار سیاسی خاورمیانه کشورهایی با گفتمان جمهوری‌خواهانه یا سوسیالیستی نظیر سوریه، عراق، لیبی و مصر، دچار بحران سیاسی، فروپاشی اقتصادی و فساد سیستماتیک شده‌اند.
فردریش هایک، اندیشمند نامدار اقتصادی، در نقد مهندسی اجتماعی و طراحی‌های متمرکز، تأکید می‌کند که نظم اجتماعی پایدار حاصل یک فرآیند خودجوش و تاریخی است، نه یک ساختار مصنوعی یا از پیش طراحی‌شده. 🔹 امیرنشین‌های خلیج فارس: موفق به حفظ و توسعه نوعی تداوم تاریخی-سنتی شده‌اند که هایک از آن به‌عنوان «قواعد رفتاری تکامل‌یافته» یاد می‌کند. 🔹 جمهوری‌های سوسیالیستی: این کشورها با قطع پیوند خود از سنت‌های فرهنگی و حقوقی تلاش داشتند جامعه‌ای آرمانی و مدرن خلق کنند، اما این قطع ارتباط منجر به بی‌ثباتی، فساد و حتی جنگ داخلی شد.
روند بررسی خاورمیانه نشان می‌دهد که تداوم تاریخی در کنار حفظ قواعد سنتی، می‌تواند به پیشرفت و ثبات سیاسی و اقتصادی منجر شود. در مقابل، مهندسی اجتماعی ایدئولوژیک و قطع پیوند از سنت‌ها بدون در نظر گرفتن شرایط تاریخی، می‌تواند آسیب‌های عمیقی به جوامع وارد کند.
آیا می‌توان مدل امیرنشین‌های خلیج فارس را در کشورهای دیگری که با مشکلات ساختاری روبرو هستند، اجرایی دانست؟ یا پایداری این مدل منحصراً به شرایط
چهار روایت از وضعیت علوم اجتماعی در ایران نشان می‌دهد که جامعه‌شناسی امروز بیش از…
سه روایت از گفت‌وگوهای دانش اقباشاوی درباره فیلم «زاپاتا» نشان می‌دهد این اثر نه‌تنها تجربه‌ای…
پرونده‌ای که با شکایت یک مرد جوان از سرقت گوشی‌اش در شب آغاز شد، پس…
ستاره حیدری و مرضیه آلبوغیش، دو دختر آبادانی، در فاصله‌ای کمتر از دو ماه در…
نسل زِد، متولدین ۱۹۹۷ تا ۲۰۱۲، امروز بیش از هر نسل دیگری در کانون بحث‌های…
کمبود شیر خشک در ایران تنها به معنای دشواری خانواده‌ها در تأمین غذای نوزادان نیست؛…