به گزارش سرمایه فردا، ابراهیم شیخ، معاون صنایع وزارت صنعت، معدن و تجارت امروز _سه‌شنبه بیست‌وهشتم مرداد_در کنفرانس ملی تعالی سازمانی، گفت: «ما امروز در شرایطی کار می‌کنیم که به‌راستی می‌توان آن را “مبهم” نامید. نوسانات شدید اقتصادی، تغییرات مکرر در اولویت‌های کسب‌وکار، استرس فراگیر در جامعه و تنوع بازیگران تأثیرگذار، همه و همه نشان می‌دهند که هیچ‌کس نمی‌تواند با قطعیت از آینده سخن بگوید. این فضای نامطمئن، نیازمند بازنگری جدی در شیوه‌های مدیریتی ماست.»
وی ادامه داد: «در چنین شرایطی، توصیه اصلی من به مدیران و رهبران سازمانی، اتخاذ استراتژی‌های منابع انسانی چابک است. این استراتژی‌ها باید بر پایه عملکرد بالا، انعطاف‌پذیری، پاسخ‌گویی سریع و تمرکز بر مشتریان داخلی بنا شوند. ما باید از پیروی کورکورانه از رویه‌های ثابت فاصله بگیریم و به‌جای آن، بر ارزش‌آفرینی و نتایج ملموس تمرکز کنیم.»
شیخ با اشاره به تجربیات خود در حوزه آموزش و صنعت، افزود: «سال‌ها در دانشگاه تهران و سازمان مدیریت صنعتی تدریس کرده‌ام و امروز بیش از هر زمان دیگری می‌بینم که یادگیری باید از حالت آکادمیک خارج شود و به سمت یادگیری عملی و مبتنی بر اقدام حرکت کند. تیم‌های خودگردان و شبکه‌ای می‌توانند در شرایط بحرانی، نقش احیاگر سازمان را ایفا کنند؛ درست مانند سلول‌هایی که DNA سازمان را در خود دارند.»
وی با تأکید بر ضرورت سناریونویسی برای آینده کسب‌وکارها، گفت: «هر واحد باید برای سناریوهای محتمل آینده، برنامه داشته باشد. نیروی کار چندمهارتی، انعطاف‌پذیر و سریع، باید جایگزین ساختارهای سلسله‌مراتبی و کنترل‌گرا شود. تجربه کرونا نشان داد که ظرفیت‌های پاره‌وقت و ارتباطات مجازی چقدر می‌توانند در پایداری سازمان مؤثر باشند.»
معاون صنایع وزارت صمت در ادامه اظهار داشت: «اکنون زمان آن رسیده که ایده‌هایی مانند سهیم‌کردن کارکنان در سود شرکت، که سال‌ها با مقاومت مدیران ارشد مواجه بود، به مرحله اجرا برسد. کارکنان حق دارند از ارزشی که خلق می‌کنند، سهم ببرند. پاداش‌های اغواگرایانه، اهداف جاه‌طلبانه، خدمات رفاهی و پوشش‌های تکمیلی، همه می‌توانند در حفظ و پایداری نیروی انسانی مؤثر باشند.»
وی در پایان با اشاره به اهمیت سرمایه اجتماعی، شفافیت و پاسخ‌گویی در سازمان‌ها گفت: «ما باید مهارت‌های نرم، آموزش‌های دیجیتال و یادگیری‌های خودمحور را تقویت کنیم. انعطاف‌پذیری در زمان و شیوه کار، احترام به تفاوت‌ها و شناخت انگیزه‌ها، کلید عبور از بحران است. پیام من در این چند دقیقه ساده بود: ما در شرایط مبهم هستیم و تنها راه پاسخ‌گویی به این ابهام، استراتژی منابع انسانی چابک است. برای وطن عزیزمان، آرزوی صلح، آرامش و عزت دارم.»
وی با اشاره به ضرورت بازنگری در نظام‌های جبران خدمات، گفت: «اکنون زمان آن رسیده که کارکنان در سود حاصل از ارزش‌آفرینی خود سهیم شوند. ایده‌ای که سال‌ها با مقاومت مدیران ارشد مواجه بود، امروز باید به اجرا درآید. کارکنان حق دارند از سودی که خلق می‌کنند، پاداش بگیرند. پاداش‌های اغواگرایانه و اهداف جاه‌طلبانه می‌توانند در پایداری نیروی انسانی مؤثر باشند.»
شیخ در ادامه با تأکید بر اهمیت سرمایه اجتماعی در سازمان‌ها، اظهار داشت: «در کنار رهبری و فرهنگ سازمانی، باید به تقویت سرمایه اجتماعی توجه کنیم. شفافیت در تصمیم‌گیری، پاسخ‌گویی مدیران، و آموزش مهارت‌های نرم و دیجیتال، از جمله الزامات امروز سازمان‌هاست. یادگیری‌های خودمحور و توسعه فردی باید در اولویت قرار گیرد. این‌ها ابزارهایی هستند برای حفظ استعدادها، افزایش انگیزه‌ها و عبور از بحران.»
وی افزود: «انعطاف‌پذیری در زمان و شیوه کار، احترام به تفاوت‌ها، و شناخت دقیق انگیزه‌های انسانی، باید در قلب سیاست‌های منابع انسانی قرار گیرد. ما باید سازمان‌هایی بسازیم که نه‌تنها در برابر بحران‌ها تاب‌آور باشند، بلکه بتوانند در دل همین بحران‌ها، ارزش خلق کنند.»
ابراهیم شیخ در پایان سخنان خود گفت: «در این چند دقیقه، تلاش کردم پیام روشنی منتقل کنم: ما در شرایطی هستیم که آینده کسب‌وکارها مبهم است. پاسخ به این ابهام، تنها در گرو اتخاذ استراتژی منابع انسانی چابک، انعطاف‌پذیر و ارزش‌آفرین است. برای وطن عزیزمان، آرزوی صلح، آرامش و عزت دارم؛ و برای شما، مدیران و رهبران آینده، امید به تصمیم‌هایی که سازمان‌ها را از بحران به شکوفایی می‌رساند.»
بازار جهانی طلا پس از ۱۸ سال حرکت در یک کانال صعودی منظم، اکنون در…
در شهریور ۱۴۰۴، قیمت هندوانه، خیار، خربزه و قارچ با رشدهای بی‌سابقه‌ای مواجه شد؛ جهشی…
در حالی که تورم به مرز ۴۵ درصد رسیده و دستمزدها از آن عقب مانده‌اند،…
صنعت خودروی ایران با سه بحران هم‌زمان مواجه است: ناکارآمدی تولید، نارضایتی مصرف‌کننده و زیان‌های…
با اجرای بسته جدید اصلاحی سازمان بورس در حوزه کارمزدها، ساختار درآمدی بورس و فرابورس…
هشتم مهر، روز بزرگداشت مولانا، بی‌صدا گذشت؛ نه مراسمی، نه یادآوری‌ای، نه حتی یک زمزمه.…