به گزارش سرمایه فردا، در فضای اقتصادی امروز ایران، انتصاب مدیران در شرکت‌های سرمایه‌گذاری باید بر پایه تجربه، تخصص و کارنامه قابل دفاع صورت گیرد. با این حال، روند برخی انتصاب‌ها نشان می‌دهد که معیارهای حرفه‌ای گاه در حاشیه قرار می‌گیرند. نمونه اخیر آن، انتصاب سیدمحمدجواد میرطاهر به مدیریت شرکت سرمایه‌گذاری ونیرو در مردادماه ۱۴۰۴ است چهره‌ای که پیش‌تر در گروه مالی صبا تأمین حضور داشت اما دوران مدیریتی‌اش با رشد و تحول همراه نبود. بررسی عملکرد او در سال‌های ۱۴۰۳ و ۱۴۰۴، تصویری از تکرار الگوی مدیریتی کم‌رمق را ارائه می‌دهد.
سیدمحمدجواد میرطاهر، متولد بهمن ۱۳۶۷، در مردادماه ۱۴۰۴ به‌عنوان مدیرعامل شرکت سرمایه‌گذاری ونیرو منصوب شد. این شرکت از زیرمجموعه‌های سرمایه‌گذاری ایران محسوب می‌شود و در حوزه‌های مرتبط با انرژی و زیرساخت‌های مالی فعالیت دارد. انتصاب میرطاهر در حالی صورت گرفت که پیش‌تر، او در گروه مالی صبا تأمین نیز مسئولیت مدیریت را برعهده داشت دوره‌ای که بنا بر گزارش‌های غیررسمی، با رونق و تحول قابل‌توجهی همراه نبود.
در مقایسه با سال ۱۴۰۳، که صبا تأمین با چالش‌هایی در حوزه سودآوری و بهره‌وری مواجه بود، سال ۱۴۰۴ نیز با انتصاب میرطاهر به شرکت جدید، نشانه‌ای از تداوم مسیر مدیریتی بدون دستاورد روشن به نظر می‌رسد. این در حالی است که شرکت سرمایه‌گذاری ونیرو، با توجه به نقش کلیدی‌اش در زنجیره تأمین انرژی، نیازمند مدیریتی با تجربه عملیاتی و شناخت دقیق از بازارهای مالی و صنعتی است.
از منظر تحصیلات، میرطاهر فارغ‌التحصیل رشته معارف اسلامی و مدیریت از دانشگاه امام صادق است و در سال ۱۳۹۲ در گرایش مدیریت مالی از همان دانشگاه فارغ‌التحصیل شده است. هرچند این مسیر تحصیلی می‌تواند پایه‌ای برای ورود به حوزه‌های مالی باشد، اما در عمل، فقدان تجربه اجرایی در پروژه‌های بزرگ و سابقه‌ای از مدیریت موفق، انتصاب او را با پرسش‌هایی جدی مواجه کرده است.
همزمان با مدیریت در سرمایه‌گذاری ونیرو، میرطاهر عضو هیئت‌مدیره شرکت سرمایه‌گذاری توسعه نور دنا نیز هست—شرکتی تحت نظر مهدی اخوان بهابادی، مدیرعامل همراه اول. این هم‌پوشانی مسئولیت‌ها، اگرچه در ظاهر نشان‌دهنده گستردگی فعالیت است، اما در عمل می‌تواند به پراکندگی تمرکز مدیریتی و کاهش اثربخشی در هر دو مجموعه منجر شود.
مقایسه عملکرد مدیریتی سیدمحمدجواد میرطاهر در سال‌های ۱۴۰۳ و ۱۴۰۴ نشان می‌دهد که انتصاب‌های او بیشتر با حاشیه و ابهام همراه بوده تا با تحول و دستاورد. دوران حضور در صبا تأمین، بدون ثبت رشد قابل‌توجه، و انتقال به سرمایه‌گذاری ونیرو در شرایطی که این شرکت نیازمند بازسازی عملیاتی است، زنگ خطر جدی برای آینده آن محسوب می‌شود.
در شرایطی که اقتصاد ایران با فشارهای ساختاری و نیاز به بهره‌وری حداکثری مواجه است، انتصاب مدیران باید بر اساس کارنامه اجرایی و تخصص عملیاتی صورت گیرد. در غیر این صورت، تکرار الگوی مدیریتی کم‌رمق، تنها به فرسایش منابع، کاهش اعتماد سهامداران و تضعیف جایگاه شرکت‌های سرمایه‌گذاری منجر خواهد شد. سرمایه‌گذاری ونیرو، برای عبور از این وضعیت، نیازمند بازنگری در ساختار مدیریتی و انتخاب مدیرانی با تجربه عملیاتی و نگاه راهبردی است.
پتروشیمی کارون، از شرکت‌های فعال در زنجیره تولید محصولات پتروشیمیایی، در سال ۱۴۰۴ با زیان…
شرکت تأمین مسکن جوانان، از زیرمجموعه‌های شرکت سرمایه‌گذاری ساختمان ایران، طی سه سال و دو…
شرکت سیمان مازندران، از زیرمجموعه‌های هلدینگ سرمایه‌گذاری و توسعه صنایع سیمان به مدیریت مهدی تابش،…
صندوق بیمه کشاورزی، از نهادهای کلیدی در حمایت از تولیدکنندگان بخش کشاورزی، در سال ۱۴۰۴…
شرکت خطوط لوله و مخابرات نفت ایران، از واحدهای فرعی شرکت ملی پخش فرآورده‌های نفتی،…
شرکت صنعتی و معدنی چادرملو، یکی از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان سنگ‌آهن کشور، در سال ۱۴۰۴ با…