تساوی پرحاشیه استقلال

به گزارش سرمایه فردا، خرم‌آباد در یک عصر سرد پاییزی، صحنه‌ای بود که فوتبال تنها بخشی از روایت آن را تشکیل می‌داد. استقلال با نام بزرگ و خیبر با انگیزه‌های تازه، وارد زمینی شدند که خیلی زود از یک رقابت ورزشی به جدالی پرحاشیه بدل شد. گل زودهنگام استقلال نه نقطه آغاز برتری، بلکه شروع آشفتگی بود؛ تیمی که پس از شادی اولیه، در زمین گم شد و ابتکار عمل را به میزبان سپرد. آنچه در ادامه رخ داد، ترکیبی از ضعف فنی، اعتراض‌های بی‌پایان به داوری و درگیری‌های لفظی بود که پایان بازی را به صحنه‌ای غیرورزشی تبدیل کرد. این مسابقه بیش از آن‌که یادآور یک تساوی ساده باشد، تصویری از بحران‌های تاکتیکی و مدیریتی استقلال و التهاب فضای فوتبال ایران را به نمایش گذاشت.

استقلال مقابل خیبر خرم آباد، بازی را هجومی شروع کرد و اسماعیل قلی زاده در دومین نفوذ خود در دقیقه دوم بازی آبی پوشان را صاحب پنالتی کرد، اما پس از گل یاسر آسانی از روی نقطه پنالتی، استقلال بازی را واداد تا شاهد حملات سبزپوشان خرم آبادی باشد. شاگردان رحمتی هم خوب دویدند، هم خوب پرس کردن و فضاها را بستند و هم خوب حمله کردند تا مزد تلاش خود را با زدن گل تساوی از روی نقطه پنالتی توسط کاپیتان‌شان مهرداد قنبری بگیرند. اشتهای آنها در نیمه اول جالب بود و حتی ۲ بار دیگر دروازه آدان را باز کردند، هرچند یکی آفساید بود و گل دیگر به خاطر خطا، از طرف داور مردود اعلام شد. در این میان علاوه بر انگیزه آنان، بازی ضعیف آبی پوشان نیز مزید بر علت شده بود.

استقلال در دیدارهای اخیر، پس از گلزنی، چنان بد بازی می‌کند که اصلا به نام و آوازه این تیم نمی خورد؛ ضعیف و مبتدی در انتقال توپ، تدارک حمله و یک سوم دفاعی اش! در خرم‌آباد توپ های بلند مدافعان استقلال به حمله ای از سوی میزبان منجر می شد و پرس منسجم خیبری ها فرصتی برای حرکات مفید بازیکنان این تیم باقی نمی گذاشت. در آن طرف فضای باز و عدم هارمونی بین خط دفاع و میانی استقلالی ها، عرصه جولان میزبان شده بود.

اولین مشکل استقلال این بود که حریف آنالیز بهتری به نسبت آن ها در رابطه با این بازی داشت؛ همان آنالیزی که هفته هاست رقبای استقلال به اتکای آن سد راه این تیم شده‌اند و در مقابل کادر فنی آبی پوشان نتوانسته اند راه‌حلی برای رهایی از آن اجرا کنند. از روند بازی استقلال نیز چنان بر می آمد که آنالیز درستی نسبت به حریف نداشته!

ترکیب استقلال را می توان یکی دیگر از علل ناهماهنگی و ضعف در این دیدار دانست که البته بخشی از آن مربوط به نبود تعدادی از عناصر این تیم می شد و بخشی از آن نیز به خاطر چیدمان بود.

باز هم نحوه عملکرد فردی و تیمی استقلال از عوامل عدم نتیجه گیری مناسب تیم ساپینتو بود. برخی بازیکنان این تیم نتوانستند انتظاراتی که از آن ها می رود و داعیه ای که خود دارند را در زمین عملی سازند. بعد تیمی این مساله هم متوجه کادر فنی آبی پوشان است.

استقلال از دقیقه ۶۵ بطور جدی بیدار شد و نمایش بهتری ارائه داد ولی نقص هایی در بخش جلوی تیم از نظر فردی و برنامه باعث شد این بیدار شدن نسبتا دیرهنگام هم نتیجه مطلوب را در پی نداشته باشد.

ریکاردو ساپینتو به عنوان سرمربی باید جوابگوی نتایج ۳ بازی اخیر و پله پله سقوط تیمش بر اثر ۶ امتیاز از دست رفته باشد، اما این را نیز نمی توان نادیده گرفت که دستیاران وی نیز نتوانسته اند مددرسان خوبی برای وی باشند؛ بطور کلی و از جمیع جهات نیمکت استقلال به لحاظ مدیریتی و فنی نتوانسته توقعات لازم را برآورده کند و این برای چنین تیمی نگرانی ساز خواهد بود. استقلال در ۳ هفته از صدر جدول به رتبه چهارم سقوط کرد و با فرض پیروزی در بازی عقب افتاده اش مقابل سپاهان نیز به صدر جدول برنمی‌گردد تا این مساله تنبیه فعلی عملکرد ۳ هفته اخیر استقلال باشد!

اعتراض ریکاردو ساپینتو

استقلال از همان دقایق ابتدایی، حاشیه داشت. ۲ تیم نسبت به قضاوت احمد محمدی، داور مسابقه، معترض بودند و این نارضایتی فقط محدود به نیمکت‌ها نماند. پس از پایان بازی، کارشناسان داوری نیز با بررسی صحنه‌های مختلف، اظهار کردند داور مرتکب اشتباهات متعددی شده است؛ اشتباهاتی که جریان مسابقه را تحت‌ تأثیر قرار داد و زمینه‌ساز التهاب پس از سوت پایان شد. در چنین فضایی، طبیعی بود تنش‌ها با پایان ۱۰۰ دقیقه فروکش نکند و حواشی به بیرون از زمین کشیده شود.

ماجرا درست از لحظه‌ای آغاز شد که سوت پایان در ورزشگاه تختی خرم‌آباد به صدا درآمد. ریکاردو ساپینتو که در طول بازی بارها نسبت به تصمیم‌های داور واکنش نشان داده بود، بلافاصله محوطه فنی را ترک کرد و به سمت داوران حرکت کرد. زبان بدن سرمربی استقلال، خشم فروخورده‌ای را نشان می‌داد که حالا فرصت بروز پیدا کرده بود. اشاره‌های تند و گفت‌وگوهای اعتراضی با تیم داوری، نشان می‌داد او قصد ندارد این تساوی را بی‌حرف و حدیث پشت سر بگذارد.

در همان لحظات، سیدمهدی رحمتی که قصد داشت برای قدردانی از هواداران خیبر به سمت سکوها برود، صحنه اعتراض ساپینتو را دید و مسیرش را تغییر داد. رحمتی نیز مانند همتای پرتغالی‌اش از برخی تصمیم‌های داور ناراضی بود، اما اعتراض‌های تند ساپینتو را خارج از چارچوب می‌دانست. همین نگاه متفاوت، برخورد لفظی ۲ سرمربی را رقم زد؛ برخوردی که خیلی زود از چند جمله کوتاه فراتر رفت.

تلاش سرپرستان ۲ تیم برای آرام کردن فضا ثمری نداشت. ساپینتو که کاملاً عصبانی به نظر می‌رسید، با صدای بلند به سمت رحمتی رفت و دامنه درگیری افزایش یافت. جدال لفظی آن‌قدر شدید شد که برخی مربیان و نیمکت‌نشینان ۲ تیم نیز وارد ماجرا شدند و صحنه‌ای آشفته در وسط زمین شکل گرفت؛ صحنه‌ای که کمتر شباهتی به پایان یک مسابقه فوتبال داشت.

ماجرا زمانی عجیب‌تر شد که یکی از دستیاران خارجی ساپینتو با اشاره‌ای تحریک‌آمیز، یکی از مربیان خیبر را به ادامه درگیری در بیرون از زمین دعوت کرد. این حرکت، واکنش تند کادر فنی میزبان را در پی داشت و شعله اختلاف را بلندتر کرد. در آن دقایق، کنترل اوضاع از دست مسؤولان خارج شده بود و هر لحظه احتمال تشدید درگیری وجود داشت.

در نهایت، با دخالت نیروهای انتظامی و مسؤولان برگزاری، طرفین از هم جدا شدند. اعضای استقلال به سمت رختکن هدایت شدند و خیبری‌ها به سوی سکوی هواداران خود رفتند. روزبه چشمی، کاپیتان استقلال، نقش مهمی در دور کردن ساپینتو از صحنه درگیری داشت تا ماجرا بیش از این ادامه پیدا نکند.

بی‌تردید این اتفاقات، واکنش کمیته انضباطی را به دنبال خواهد داشت. تساوی یک–یک شاید در جدول لیگ چندان تعیین‌کننده نباشد، اما حواشی داوری و درگیری پس از سوت پایان، این مسابقه را به یکی از جنجالی‌ترین بازی‌های هفته تبدیل کرد؛ شبی که اعتراض به قضاوت، آتش حاشیه را تا آخرین لحظه روشن نگه داشت.

خیبر خرم‌آباد در این فصل یک تیم معمولی نیست

خیبر خرم‌آباد در این فصل یک تیم معمولی نیست؛ تیمی است که مقابل نام‌ها بازی می‌کند، نه مقابل ترس‌ها. تساوی یک‌–‌یک برابر استقلال در ورزشگاه تختی، ادامه همان مسیری بود که لرتباران از ابتدای فصل اول انتخاب کرده‌اند: احترام به بزرگان بدون عقب‌نشینی. خیبر اگرچه برابر سپاهان زمین را بازنده ترک کرد، اما در مجموع تقابل با مدعیان لیگ، کارنامه‌ای از خود به جا گذاشت که کمتر کسی پیش‌بینی می‌کرد.

بازی با استقلال، چهارمین ایستگاه خیبر در مواجهه با قدرت‌های سنتی لیگ بود. تیم سیدمهدی رحمتی نه تنها عقب ننشست، بلکه در بخش‌هایی از مسابقه، ابتکار عمل را در اختیار گرفت و نشان داد تساوی برایش یک نتیجه اتفاقی نیست. استقلال با تمام تجربه و ابزارش آمد، اما نتوانست از خرم‌آباد با ۳ امتیاز خارج شود. این همان نقطه‌ای است که باید خیبر را جدی گرفت.

نگاهی به مسیر طی‌شده لرها در نیم‌فصل اول، تصویر روشنی ارائه می‌دهد. آن‌ها در تقابل با ۴ تیم سپاهان، تراکتور، پرسپولیس و استقلال، ۷ امتیاز به دست آوردند؛ عددی که برای تیمی خارج از دایره مدعیان، کاملاً قابل توجه است. تنها لغزش خیبر مقابل سپاهان رقم خورد؛ دیداری که اگرچه با شکست همراه بود، اما حتی در آن مسابقه نیز فاصله فنی ۲ تیم آن‌قدرها زیاد به نظر نمی‌رسید.

بردن تراکتور و پرسپولیس و حالا متوقف کردن استقلال، نشان می‌دهد خیبر در خانه به تیمی سخت‌گیر تبدیل شده است. این تیم نه با فوتبال تدافعی، بلکه با نظم، دوندگی و جسارت، امتیاز می‌گیرد. رحمتی موفق شده تیمی بسازد که مقابل نام‌ها دچار خودباختگی نمی‌شود؛ ویژگی‌ای که در فوتبال ایران کمیاب است.

مقایسه این فصل با دوره قبل، پیشرفت خیبر را پررنگ‌تر می‌کند. در لیگ گذشته، لرتباران در مصاف با همین تیم‌ها اغلب بازنده بودند و امتیازات‌شان به حداقل می‌رسید. حالا اما همان مسابقات، به فرصتی برای امتیازگیری تبدیل شده‌ است. تفاوت فقط در عدد و رقم نیست؛ در ذهنیت تیم است. خیبر دیگر برای «کم نباختن» وارد زمین نمی‌شود، بلکه برای «نتیجه گرفتن» بازی می‌کند.

افزایش امتیازات، کاهش شکست‌ها و ثبات در عملکردهای خانگی، همه نشانه‌هایی از بلوغ یک تیم است. خیبر با ۲۰ امتیاز، همچنان در جمع تیم‌های بالای جدول قرار دارد و اگر همین روند را حفظ کند، می‌تواند فراتر از هدف‌های ابتدایی فصل حرکت کند. شاید هنوز زود باشد از شگفتی بزرگ صحبت کنیم، اما یک چیز روشن است: خیبر دیگر حریفی نیست که مدعیان با خیال راحت از کنارش عبور کنند.

خرم‌آباد در این فصل، برای بزرگان لیگ، مقصدی ساده نبوده. فقط سپاهان توانست جان سالم به در ببرد؛ باقی، یا امتیاز از دست دادند یا شکست خوردند و این دقیقاً همان اعتباری است که خیبر برای خودش ساخته است.

هشدار برای لرزش‌های خط دفاع

استقلال این روزها بیش از آنکه نگران گل نزدن باشد، باید دلواپس گل خوردن‌های بالقوه‌اش باشد؛ مساله‌ای که در بازی برابر خیبر با وضوح کامل خود را نشان داد. تساوی سوم پیاپی آبی‌ها اگرچه در ظاهر به خط حمله ربط داده می‌شود، اما ریشه عمیق‌تر بحران را باید در عقب زمین جست‌وجو کرد؛ جایی که نشانه‌های بی‌ثباتی، یکی‌یکی در حال آشکار شدن است.

استقلال زمانی به آرامش نسبی در خط دفاع رسیده بود که زوج مشخص و هماهنگی در قلب خط عقب شکل گرفته بود. حضور همزمان مدافعان اصلی، ساختاری منظم ایجاد کرده و فشار را از سایر خطوط کم می‌کرد. اما دیدار مقابل خیبر نشان داد با کوچک‌ترین تغییر در این ترکیب، همه‌ چیز دوباره به نقطه اول برمی‌گردد. خط دفاع آبی‌ها نه مطمئن بود و نه هماهنگ؛ و همین مساله به تیم میزبان اجازه داد بارها تا آستانه گل‌زنی پیش برود.

عارف غلامی مدافعی که به‌تازگی دوباره در ترکیب قرار گرفته، هنوز فاصله زیادی با یک گزینه قابل اتکا دارد. اشتباهات فردی، جاگیری‌های نامناسب و تصمیم‌های پرریسک، استقلال را در چند صحنه دچار خطر کرد؛ صحنه‌هایی که حتی می‌توانست سرنوشت بازی را تغییر دهد. این ضعف‌ها، تنها به قلب دفاع محدود نماند. بازگشت روزبه چشمی باتجربه به ترکیب اصلی نیز کمکی به کاهش فشار حریف نکرد و استقلال در مهار حملات از میانه زمین ناتوان نشان داد.

در کناره‌ها هم شرایط بهتر نبود. غیبت مهره تأثیرگذار جناح راست، تعادل دفاعی تیم را بر هم زد و باعث شد استقلال در انتقال از دفاع به حمله و بالعکس، کند و آسیب‌پذیر باشد. مجموع این عوامل، تصویری نگران‌کننده از ساختار دفاعی تیم ترسیم کرد؛ تصویری که پیش از دیدار با گل‌گهر، زنگ خطر را به صدا درآورد.

اوضاع زمانی پیچیده‌تر می‌شود که بدانیم استقلال در بازی آینده، یکی از ستون‌های خط دفاعی‌اش را نیز در اختیار نخواهد داشت. غیبت مدافع محروم، یعنی تغییر اجباری دیگر در ترکیب عقب؛ تغییری که مقابل تیمی با روحیه بالا و روند امتیازگیری مناسب، می‌تواند بسیار پرهزینه باشد. گل‌گهر در هفته‌های اخیر نشان داده از کوچک‌ترین لغزش حریفان، بیشترین بهره را می‌برد.

واقعیت این است که استقلال، خارج از مدافعان اصلی‌اش، گزینه‌های مطمئن زیادی ندارد. هر مصدومیت یا محرومیت، کل ساختار را به هم می‌ریزد و سرمربی را مجبور می‌کند با ترکیب‌های موقت و پرریسک وارد میدان شود. این وضعیت، بیش از آنکه یک مشکل مقطعی باشد، نشانه خلأ عمیق در برنامه‌ریزی فنی و نقل‌وانتقالاتی است.

اگر این هشدار جدی گرفته نشود، لرزش‌های امروز خط دفاع، فردا می‌تواند به فروپاشی تبدیل شود. استقلال برای عبور از این مقطع، نه‌تنها به ترمیم فوری ساختار دفاعی نیاز دارد، بلکه باید از همین حالا به فکر تقویت جدی این خط باشد؛ وگرنه هر بازی، تبدیل به آزمونی پراضطراب خواهد شد.