آخرین اخبار

پیشرفت بدون تجارت ممکن است؟

به گزارش سرمایه فردا، مشکل اساسی ایرانیان (به خصوص قشر نخبه، شامل سیاستمداران و روشنفکران و حتی بخشی از اهل بازار) ، این تلقی است که برای پیشرفت (ترقی یا توسعه) می‌بایست کشور را به سوی صنعتی شدن پیش برد (با ابزار دولتی). در این نگاه معمولاً نوعی انزجار یا لااقل بدبینی نسبت به تجارت و نسبت به تاجران وجود داشته و دارد‌. راه پیشرفت کشور توسعه صنعتی در نظر گرفته می‌شود، که آن هم باید از طریق برنامه‌های انشا شده و فرموده شده از بالا و از طریق بسط “علم” (یعنی مدرسه ودانشگاه دولتی) تحقق یابد.

چون نگاه غالب اینگونه است، توسعه بازرگانی و تجارت که در عهد ناصرالدین‌شاه رخ داد در بررسی‌ها و قضاوت‌های تاریخی مغفول می‌ماند و نادیده گرفته می‌شود‌. در مورد راه‌آهن تهران-شهر ری در تاریخ عصر ناصری بیشتر سخن گفته شده تا بسط کم‌مانند تجارت که در همان زمان اتفاق افتاد‌، و آزادی زیاد (اگرچه به هر حال نسبی) که ناصرالدین‌شاه برای تجارت و بازرگانی قائل بود. در زمان ناصرالدین‌شاه، طبقه بزرگ و قدرتمندی از تجار و بازرگانان کوچک و بزرگ به وجود آمدند که، خوب یا بد، سرمنشا بسیاری از تحولات بعدی شدند. از زمره این تاجران، می‌توان حاجی امین الضرب یا معین‌التجار بوشهری را می‌توان نام برد.

تاریخچه تجارت در ایران

با آمدن رضاشاه تجارت و بازرگانی، به خصوص در حیطه واردات و صادرات، تقریباً دولتی شد. مگر به صورتی محدود و کوتاه‌ در دهه ۱۳۴۰، آن بسط تجارت که در دوره ناصرالدین شاه شاهد آن بودیم دیگر با آن مقیاس هیچگاه اتفاق نیفتاد (البته وقتی اثرات پیشرفت‌های تکنولوژیک و بسط جهانی تجارت در دهه‌های بعد را در نظر بگیریم و مقایسه‌مان مقایسه‌ای بر اساس امکانات هر دوره باشد). قصد ما این نیست که از ناصرالدین‌شاه یک بت و قهرمان جدید ساخته شود. او هم اشتباهات زیادی داشت، ولی شاید بدترین خبط او آن زمانی بود که خلاف روند معمول سلطنتش در امور تجاری، خواست که به سبک حکومت عثمانی تجارت تنباکو را انحصاری کند. این بدترین خبط او هم در عرصه اقتصادی و هم سیاسی بود. اما همین هم در مقایسه با انبوه انحصارات دولتی پسامشروطه (تا همین امروز!) رنگ می‌بازد.
حقیر و کوچک شمردن تجارت نگاهی بسیاری معیوب است! در حقیقت، نگاهی که توالی (علم/دانشگاه —> صنعت و تکنولوژی —> تجارت) را هدف قرار می‌گیرد، نگاه معیوبی است که نقاره را از سر گشادش می‌زند. واقعیت اکثراً برعکس است: تجارت به صنعت می‌انجامد و صنعت به توسعه‌ی علم. در ثانی، خود تجارت مسبب رفاه مردمان است، آن‌چنان‌که از تجربه دبی و هنگ‌کنگ و سوئیس و خیلی جاهای دیگر آموخته‌ایم (یا حتی از شهرهای بندری خودمان).
در مورد بسط تجارت و بازرگانی در دوره قاجار نیاز به تحقیقات زیادی داریم، و امیدوارم که تحقیقات جدید توسط کسانی دنبال شود که گرایشات چپ‌گرایانه/دولت‌محور در زمینه اقتصاد نداشته باشند.

modir

Recent Posts

جزئیات نماز عید فطر ۱۴۰۴

جزئیات نماز عید فطر تهران از این قرار است که درهای مصلا از ساعت ۴…

5 ساعت ago

خودروهای برقی تهران از وعده تا عمل

تهران بعد از یک سال درگیری با آلایندگی و خاموشی حالا بسته حمل و نقل…

18 ساعت ago

تحلیل جنگ در خاورمیانه

تحلیل جنگ در خاورمیانه به دو منبع عظیم گازی برمی‌گردد که تحت مالکیت فلسطین است…

1 روز ago

تحلیل بنیادی و عملکرد مالی آلومینا

عملکرد مالی آلومینا با رشد چشمگیر فروش، به عنوان یکی از ویژگیهای شرکت‌ در رویکرد…

3 روز ago

آخرین دستاوردهای فناوری در جهان

از حذف ناگهانی کوپایلوت در ویندوز ۱۱ تا پروژه ماهواره‌ای گوگل برای مقابله با آتش‌سوزی…

3 روز ago

زیان‌های شرکت شهید قندی در معامله با سوریه

شرکت شهید قندی، در معاملات خود با وزارت اتصالات سوریه متحمل زیان‌های قابل‌توجهی شده است.…

3 روز ago