شرکت تأمین مسکن جوانان، از زیرمجموعه‌های شرکت سرمایه‌گذاری ساختمان ایران، طی سه سال و دو ماه گذشته شش مدیرعامل و سرپرست را تجربه کرده است. این تغییرات مکرر مدیریتی، در کنار افت بهره‌وری و کندی در اجرای پروژه‌ها، عملکرد این شرکت را در سال ۱۴۰۴ نسبت به سال ۱۴۰۳ با چالش‌های جدی مواجه کرده است.

به گزارش سرمایه فردا، در حوزه تأمین مسکن، ثبات مدیریتی و برنامه‌ریزی بلندمدت از ارکان اصلی موفقیت پروژه‌های عمرانی و سرمایه‌گذاری محسوب می‌شود. شرکت تأمین مسکن جوانان، با مأموریت حمایت از نسل جوان در دسترسی به مسکن، در سال‌های اخیر با بی‌ثباتی مدیریتی و تغییرات مکرر در رأس سازمان مواجه بوده است. بررسی عملکرد این شرکت در سال ۱۴۰۴ و مقایسه با سال ۱۴۰۳، نشان‌دهنده کاهش اثربخشی، اختلال در اجرای پروژه‌ها و فرسایش اعتماد ذی‌نفعان است.

گزارش عملکرد و تحلیل مدیریتی شرکت تأمین مسکن جوانان

بر اساس بررسی‌های انجام‌شده، شرکت تأمین مسکن جوانان طی سه سال و دو ماه اخیر شش مدیرعامل و سرپرست را تجربه کرده است:

• ادریس جوادی‌مجد (مرداد تا آذر ۱۴۰۱ – حدود ۴ ماه)
• هادی مزدارانی (آذر تا دی ۱۴۰۱ – حدود ۱ ماه)
• سیدجواد میربابائی (دی ۱۴۰۱ تا تیر ۱۴۰۳ – حدود ۱ سال و ۵ ماه)
• مهدی کشاورزچافجیری (تیر تا اسفند ۱۴۰۳ – حدود ۸ ماه)
• سیدمحمدمهدی شریفی (اسفند ۱۴۰۳ تا شهریور ۱۴۰۴ – حدود ۵ ماه)
• احمد رجب‌پور (از شهریور ۱۴۰۴ تاکنون)

این حجم از تغییرات در رأس مدیریت، آن هم در بازه‌ای کوتاه، نشان‌دهنده نبود انسجام راهبردی و ضعف در تثبیت سیاست‌های اجرایی شرکت است. در سال ۱۴۰۳، با مدیریت نسبتاً پایدارتر میربابائی، برخی پروژه‌ها توانستند وارد فاز عملیاتی شوند و هماهنگی میان واحدهای اجرایی بهبود یابد. اما در سال ۱۴۰۴، با تداوم تغییرات و ورود مدیران جدید در فواصل کوتاه، روند اجرای پروژه‌ها با اختلال مواجه شده و شاخص‌های بهره‌وری کاهش یافته‌اند.

از منظر سازمانی، این بی‌ثباتی نه‌تنها موجب فرسایش منابع انسانی و کاهش انگیزه در بدنه اجرایی شده، بلکه اعتماد سرمایه‌گذاران و ذی‌نفعان را نیز تحت تأثیر قرار داده است. در شرایطی که بازار مسکن با نوسانات شدید و نیاز فزاینده نسل جوان مواجه است، شرکت تأمین مسکن جوانان باید با مدیریت منسجم و برنامه‌ریزی بلندمدت، نقش مؤثرتری ایفا کند.

مقایسه عملکرد شرکت تأمین مسکن جوانان

مقایسه عملکرد شرکت تأمین مسکن جوانان در سال‌های ۱۴۰۳ و ۱۴۰۴ نشان می‌دهد که بی‌ثباتی مدیریتی به افت بهره‌وری و کندی در اجرای مأموریت‌های اصلی شرکت منجر شده است. در حالی که سال گذشته با مدیریت طولانی‌تر، برخی پروژه‌ها به مرحله اجرا رسیدند، امسال با تکرار تغییرات در رأس سازمان، این روند متوقف شده و چشم‌انداز شرکت با ابهام مواجه است.

برای بازگشت به مسیر اثربخشی، شرکت نیازمند تثبیت مدیریت، تدوین برنامه‌های میان‌مدت و بلندمدت، و بازسازی اعتماد درون‌سازمانی و بیرونی است. در غیر این صورت، ادامه وضعیت فعلی می‌تواند مأموریت اصلی شرکت در تأمین مسکن جوانان را با شکست مواجه کرده و جایگاه آن را در صنعت ساختمان کشور تضعیف کند.