ایران که به شدت از موضع چین ناامید شده بود، سفیر جدید چین در جمهوری اسلامی را احضار کرد. اما پس از دیدار با مقامات ایرانی، پکن موضع خود را تشدید کرد.
این اولین بار نیست که چینی‌‌‌ها، ایرانی‌‌‌ها را در تلاش برای ایجاد تعادل بین ایران و رقبایش در منطقه و حتی فراتر از آن ناراحت می‌کنند.
برخی حتی این سوال را مطرح کردند که آیا زمان آن فرا نرسیده که جمهوری اسلامی از سنت چند دهه حمایت از چین در مورد مسائل اصلی حاکمیت از جمله بحران اویغور و وضعیت تایوان صرف نظر کند؟ چرا ایران مقابله به مثل نکند؟ واقعا چرا ایران باید به جمهوری خلق نزدیک بماند؟
روابط تهران با پکن، ارزش شکست‌‌‌های گاه و بیگاه را دارد.
چهارشنبه گذشته، آژانس بین‌المللی انرژی اتمی رای به محکومیت ایران به دلیل عدم‌همکاری با آژانس داد. چین و روسیه به قطعنامه شورای حکام رای منفی دادند.
البته این مخالفت منجر به عدم‌تصویب قطعنامه نشد اما به هر حال چین همچنان می‌تواند صدای ایران را در نهادهای کلیدی جهانی بازتاب دهد.
بنابراین حتی حمایت گاه و بیگاه یک قدرت بزرگ برای تهران مفید است.
این نوع پشتیبانی است که شعله چین را برای تهران روشن نگه می‌دارد.
موضوع در اینجا نهفته است؛ تهران مدت‌هاست که به دلیل تحریم‌‌‌های ایالات متحده با انزوا مواجه است اما چین هرگز از تعامل با ایران ابایی نداشته و راه نجاتی برای اقتصاد ایران بوده است.
روابط چین و ایران ممکن است در مواقعی به یک ترن هوایی تبدیل شود، اما تهران قصد ندارد از این سفر خارج شود./دنیای اقتصاد
افشای گزارش محرمانه آژانس اطلاعات دفاعی آمریکا درباره ناکامی حملات به تأسیسات هسته‌ای ایران، نه‌تنها…
توافق طائف، هرچند پایانی بر جنگ داخلی لبنان بود، اما با تثبیت تقسیمات فرقه‌ای و…
جنگ ۱۲ روزه رژیم صهیونیستی علیه ایران، نقطه عطفی در تاریخ سپاه پاسداران بود؛ جایی…
ویلیام ای. رابینسون، نظریه‌پرداز برجسته نقد سرمایه‌داری، غزه را نه صرفاً یک میدان جنگ، بلکه…
بیانیه تازه جبهه اصلاحات ایران، پرده از ماهیتی برمی‌دارد که سال‌ها در لایه‌های گفتمانی این…
مسکو و پکن با مواضع تهران در مخالفت با فعالسازی مکانیسم ماشه و تمدید قطعنامه…