پادشاه خرها؛ روایت کارآفرینی جوان

به گزارش سرمایه فردا، در دنیای مدرن، جایی که بیشتر جوانان در پی مشاغل شهری و پشت میزهای اداری‌اند، احمدرضا شهرکن تاجی متفاوت بر سر گذاشت؛ تاجی که بوی علف تازه و صدای سم کوبیدن بر سنگفرش روستا را تداعی می‌کند. او را «پادشاه خرها»ی ایران می‌خوانند؛ لقبی که نه از سر تمسخر، بلکه از سر احترام به سلطنتی است که هشت سال است در سکوت و با اقتدار برپا کرده است. این داستان، روایت عشق و رنجی است که بر شانه‌های استوار یک جوان نشسته است.

قلمرو او نه کاخ‌های مرمرین که دیوارهای کاهگلی روستاست؛ جایی که وفادارترین اتباعش، خرانی هستند که بار زندگی را بر دوش می‌کشند و نجات‌بخش مسافران خسته‌اند. احمدرضا هنوز به بیست‌وسه سالگی نرسیده، اما کوله‌باری از تجربه دارد؛ تجربه‌ای که از چهارده‌سالگی آغاز شد، زمانی که زمامدار کاروانی از چارپایان نجیب شد.

تاج‌گذاری در چهارده‌سالگی همه چیز از یک مقاله اینترنتی شروع شد. نوجوانی چهارده‌ساله در میان صفحات وب به دنبال راهی برای پولدار شدن بود. ناگهان چشمش به خبری درباره «پنیر الاغ» افتاد؛ محصولی عجیب با قیمتی سرسام‌آور. همان لحظه جرقه‌ای در ذهنش روشن شد: «اگر بتوانم این محصول را در روستای خودمان تولید کنم…» این فکر ساده، سرآغاز مسیری شد که امروز به مزرعه‌ای واقعی و صنعتی نو بدل شده است.

احمدرضا که اکنون دانشجوی مدیریت کسب‌وکار است، مزرعه‌اش را به آزمایشگاهی زنده برای اجرای تئوری‌های مدیریتی تبدیل کرده است. زندگی او ترکیبی از بوی خاک و علف و دنیای دیجیتال مارکتینگ است؛ پیوندی میان سنت و دانش روز.

عبور از نگاه‌های شکاک در آغاز، هیچ‌کس باور نمی‌کرد نوجوانی چهارده‌ساله بتواند قلمرویی از الاغ‌ها بنا کند. خانواده، دوستان و اطرافیان همه این کار را دیوانگی می‌دانستند. اما پدرش، کارآفرینی باتجربه، با اعتماد به او گفت: «امتحان کن، حتی اگر شکست بخوری.» همین حمایت کافی بود تا احمدرضا نخستین الاغ‌ها را بخرد، طویله‌ای کوچک بسازد و با دستان نوجوانش کیسه‌های سنگین علوفه را بکشد. او خسته شد، عرق ریخت، اما هرگز تسلیم نشد.

طوفان شکست و جوانه امید کارگاه تولیدی پدر تعطیل شد و امید خانواده فرو ریخت. اما در میان این شکست، طویله کوچک احمدرضا همچنان پابرجا بود. پدر که ایمانش به توانایی‌های پسر بیشتر شده بود، دوباره او را تشویق کرد: «راهت درست است، ادامه بده.» احمدرضا با انگیزه‌ای دوچندان به میدان رفت؛ این بار نه در طویله، بلکه پشت میزهای ادارات. او برای گرفتن مجوز مزرعه بارها رفت‌وآمد کرد تا سرانجام برگه رسمی فعالیت را گرفت و با افتخار به دیوار مزرعه‌اش چسباند.

از سه رأس تا امپراتوری اشتغال مزره‌ای که با سه رأس الاغ آغاز شد، امروز در سال ۱۴۰۴ میزبان ۱۳۰ رأس است. این کسب‌وکار برای هشت نفر شغل مستقیم و برای بیش از سی خانوار درآمد غیرمستقیم ایجاد کرده است. احمدرضا نشان داد که حتی در ساده‌ترین محیط‌ها می‌توان چرخه‌ای بزرگ از اشتغال و امید ساخت.

رویای ثروت دیروز، واقعیت امروز آن نوجوانی که روزی با چشمانی مشتاق به صفحه موبایل خیره شده بود، امروز در آستانه بیست‌وسه سالگی به همان آرزوی دیرینه‌اش رسیده است. او دیگر آن نوجوان دیروز نیست؛ مردی است ثروتمند و بی‌نیاز، نه از راه میراث، بلکه از مسیر تلاش و خستگی‌ناپذیری.

طلای سفید؛ از مزرعه تا داروخانه ستاره درخشان مزرعه احمدرضا «شیر الاغ» است؛ محصولی که روزی کسی ارزشش را باور نداشت، اما امروز مشتریان خاص خود را دارد. بیماران ریوی، مبتلایان به بیماری‌های عفونی و حتی برخی بیماران سرطانی به خواص تقویتی آن امید بسته‌اند. این شیر در کارگاه‌های تخصصی به روغن، صابون و کرم‌های آرایشی تبدیل می‌شود. هر بطری یک لیتری شیر الاغ ۹۰۰ هزار تومان و هر ۱۰۰ گرم روغن آن ۴۰۰ هزار تومان به فروش می‌رسد.

لقب پادشاه خرها رسانه‌ها و مردم لقب «پادشاه خر ایران» را به او داده‌اند؛ چراکه نخستین فردی است که چنین مزرعه‌ای را با این وسعت و چارچوب حرفه‌ای راه‌اندازی کرده است. احمدرضا با صراحت می‌گوید: «هنوز در ایران رقیبی ندارم.» با وجود رضایت از درآمد، از تورم و گرانی نهاده‌های دامی گلایه دارد: «سال گذشته هر کیلو کاه ۲ هزار تومان بود، امسال ۱۵ هزار تومان شده است.»

پیام پایانی در پایان، احمدرضا تجربه‌اش را به نسل آینده منتقل می‌کند: «در کشور ما فرصت برای ایجاد شغل وجود دارد، اما کلید آن در دستان کسانی است که جسور، صبور و متعهد باشند.» او توکل به خدا را موتور محرک مسیرش می‌داند و باور دارد: «اگر قدممان را درست برداریم، موفقیت حتمی است.»