با وجود ظرفیتهای بنیادی شرکتهای بزرگ، بورس در فضای سرد و ساکنِ رکود بهسر میبرد. بسیاری از نمادها به محدوده کف قیمتی رسیدهاند و عمق معاملاتی به شکل قابلتوجهی کاهش یافته است؛ گویی بازار نفسهای آخر را میزند.
اما ریشههای این وضعیت در کجا نهفتهاند؟
در چنین فضای بیثباتی، نرخ بهره حقیقی نیز جهش کرده؛ و پول، بیتابانه از بازار سهام کوچ کرده و به پناهگاه سپردههای بانکی پناه برده است. وقتی سود بانکی از تورم پیشی بگیرد، سرمایهگذاران ترجیح میدهند ریسک را کنار بگذارند و آسودگی را انتخاب کنند.
با این شرایط، آیا بازار سرمایه شانسی برای بازگشت دارد؟ شاید، اما تنها اگر اعتماد بازسازی شود، اطلاعات شفاف شود و سیاستهای اقتصادی و نظارتی در یک مسیر مشخص قرار گیرند.
تا آن زمان، سرمایهگذاران ممکن است نگاه خود را به بازارهای دیگر معطوف کنند:
آنچه مسلم است، سرمایهگذاران باید با چشمانی باز، نگاهی واقعگرا و استراتژیهای مدیریت ریسک، تصمیم بگیرند؛ زیرا آینده، به این زودیها قصد روشن شدن ندارد.
در سپهر پرنوسان تحولات منطقهای و جهانی، ایران نه در قالب یک کشور منفعل، بلکه…
در پی حملات رژیم صهیونیستی به تهران و آسیبدیدگی بیش از ۸۵۰۰ واحد مسکونی، شهرداری…
در حالی که استرالیا نخستین تلاش خود برای پرتاب ماهوارهبر را با شکست تجربه کرد،…
اظهارات اخیر رئیسجمهور ایران درباره روابط با جمهوری آذربایجان با وجود نیت مثبت، از نظر…
در بحبوحه جنگ ۱۲ روزه، شاخصهای ذهنی مردم ایران نسبت به عملکرد نظام جمهوری اسلامی…
چرا برنامه ضد تورم در سال ۱۴۰۴ حیاتی است؟ در مقطع بحرانی کنونی ثبات در…