می‌گویند بزرگ‌ترین دشمن ریشه‌کنی پشه مالاریا، سازمان دولتی مبارزه با مالاریا است چون در صورت نابودی مالاریا این سازمان دولتی، فلسفه وجودی‌اش را از دست می‌دهد و باید تعطیل شود و بودجه‌اش هم قطع شود. از این گونه سازمان‌های دولتی بسیار است و مثال‌های گوناگون می‌توان آورد.
تجربه آرژانتین و خاور میلی بار دیگر ثابت کرد این قبیل سازمان‌های دولتی، نه تنها بخشی از راه حل نیستند بلکه خود بخشی از مشکل‌اند و باید تعطیل شوند.
در ایران از این سازمان‌ها و نهادهای خرج و بی‌فایده، بسیار موجود است. یکی از این سازمان‌ها، شورای رقابت است که از یک سو برای خود ساختمان بزرگ و چند طبقه و بودجه و امکانات دارد و از سوی دیگر سازمانی دقیقا ضد رقابت است. در حال حاضر شورای رقابت در واقع به شورای قیمت‌گذاری دستوری تبدیل شده است. راه حل صنعت خودرو، آزادسازی کامل این صنعت از تولید تا واردات است نه این که خودروسازی در تیول دولت باشد و شورایی به نام رقابت به قیمت‌گذاری دستوری مشغول باشد. این چه رقابتی است؟ نام انحصار و قیمت‌گذاری دستوری، رقابت است؟ یا کمکی به رقابت می‌کند؟ در حال حاضر شورای رقابت صرفا شورای حفظ انحصار و قیمت‌گذاری دستوری است.
اگر شورای رقابت فورا باید تعطیل شود
بدیهی است شورای رقابت فورا باید تعطیل شود و به جای تاسیس سازمان‌های دولتی پُر خرج از جیب شهروندان، آزادسازی صنعت خودروسازی را در دستور کار قرار داد. مدیران و بودجه‌بگیران شورای رقابت همانند سازمان مبارزه با مالاریا هستند و برای ادامه حیات سازمان‌شان دقیقا علاقه دارند صنعت خودرو، انحصاری و تحت قیمت‌گذاری دستوری باقی، بماند. شورای رقابت را تعطیل کنید.
هدف نهایی نیروهای ملی و ایرانگرا، گذار از وضعیت کنونی و استقرار “دولت ملی” است. دولت ملی دو پایه دارد: در درون کشور به دنبال برقراری نظام شهروندی و تضمین حقوق بنیادین برای همه ایرانیان نه بر اساس قومیت و مذهب و زبان بلکه با محوریت فرد و شهروند ایرانی است. حقوق بنیادینی که در چارچوب کنستیتوسیون و حکومت قانون، تضمین می‌شود. در محیط بین‌الملل نیز دولت ملی پاسدار و حافظ تمامیت ارضی، استقلال کشور و امنیت ملی است و قدرت، ثروت و منزلت کشور را بیشینه می‌سازد.
اگر بپذیریم که هدف نیروهای ملی، تحقق دولت ملی است، اساسا وارد شدن در هر گونه ائتلاف با نیروهایی که هدف و ماموریت ذاتی و بنیادی خود را نابودی و انحلال دولت ملی در ایران تعریف کرده‌اند، کاملا نقض غرض است. ورود به چنین ائتلافی مانند این است که فعالان مدافع هوای پاک با سندیکای تولید کنندگان ذغال سنگ وارد ائتلاف شوند!
نیروهایی که هوادار تحقق دولت ملی هستند نه تنها با دشمنان دولت ملی هیچ ائتلافی ندارند که باید با این نیروها همواره با روحیه‌ای تهاجمی و اگرسیو، مواجه شوند و آنان را به حاشیه برانند.