به گزارش سرمایه فردا، تهران، شهری که هر شب با صدای کیسه‌های زباله و حرکت آرام پاکبان‌ها به خواب می‌رود، حالا با چالشی تازه روبه‌روست. بعد از جنگ ۱۲ روزه و خروج اتباع غیرمجاز از چرخه پیمانکاری، خیابان‌های پایتخت با کمبود نیروی انسانی برای جمع‌آوری زباله مواجه شدند. در نشست «همیاران تهران دوست‌داشتنی»، محسن قضاتلو، مدیرعامل سازمان مدیریت پسماند، از تلاش برای ترمیم این چرخه گفت—چرخه‌ای که حالا با جذب هزار پاکبان ایرانی، بخشی از مسیر را طی کرده، اما هنوز هزار نفر دیگر کم دارد.
او با لحنی صریح تأکید کرد: «تمام تلاشمان را کرده‌ایم تا خللی در پاکیزگی شهر ایجاد نشود، اما این مسیر فقط با مشارکت مردم کامل می‌شود.» مشارکتی که از ساعت ۸ شب آغاز می‌شود، وقتی شهروندان باید زباله‌هایشان را بیرون بگذارند، و با تفکیک از مبدا ادامه می‌یابد—کاری که نیاز به فرهنگ‌سازی دارد.
از همین دغدغه، طرح «نوماند» متولد شد. از ۲۳ دی ۱۴۰۲، شهروندان تهرانی می‌توانند با نصب اپلیکیشن «شهرزاد»، پسماندهای خشک خود را ثبت و زمان تحویل را انتخاب کنند. حالا ۱۲ هزار نفر به‌طور مستقیم با این طرح همکاری می‌کنند و کمپینی تازه برای مشارکت حداکثری آغاز شده است. نوماند، به‌نوعی تلاش برای بازگرداندن نظم به چرخه‌ای است که مدتی از ریتم افتاده بود.
اما زباله تنها چالش تهران نیست. موش‌ها، این جانوران موذی، بار دیگر به تیتر گلایه‌های شهروندان تبدیل شده‌اند. قضاتلو گرچه افزایش تعدادشان را تأیید نمی‌کند، اما از آغاز طرح ضربتی مقابله با موش‌ها از ابتدای مهر خبر می‌دهد. سم‌هایی که هر دو ماه تغییر می‌کنند تا بدن موش‌ها به آن‌ها عادت نکند، و دستورالعمل‌هایی برای شناسایی محل تجمع‌شان، بخشی از این عملیات شهری است.
و در انتهای این زنجیره، آرادکوه ایستاده—مرکز دفن زباله‌ای که سال‌هاست محل بحث و نگرانی است. کارشناسان محیط زیست و اعضای شورای شهر بارها درباره آلایندگی آن هشدار داده‌اند. اما قضاتلو در پاسخ به «هفت صبح» می‌گوید: «پرونده انتقال آرادکوه هنوز باز است، اما گزینه مورد تأیید ما نیست.» چرا؟ چون انتقال آن نیاز به ۶۰ همت سرمایه دارد، زمین مناسب ندارد، و جانمایی‌اش ساده نیست.
در عوض، شهرداری به دنبال بهسازی آرادکوه است. از زباله‌سوز گرفته تا کمپوست و احداث شهرک بازیافت، همه در دستور کارند. او درباره میزان آلایندگی هم توضیح می‌دهد: «مثل خانه‌ای که زباله زیاد نگه دارید، شیرآبه و بوی بد تولید می‌شود. اما نفوذ به سفره‌های زیرزمینی صحت ندارد، چون خاک منطقه رسی است.»
در مورد آلودگی هوا نیز، قضاتلو با واقع‌گرایی می‌گوید: «در زمان‌هایی که باد موافق می‌وزد، بوی نامطبوع ممکن است منتشر شود. اما بهترین راهکار، همچنان بهسازی آرادکوه است.»
تهران، در این روایت، شهری است میان دوگانه‌ی زباله و پاکیزگی، میان مشارکت مردمی و مدیریت شهری. از نوماند تا آرادکوه، از پاکبان‌های تازه‌استخدام‌شده تا موش‌هایی که در سایه زباله‌ها زندگی می‌کنند، همه چیز به یک نقطه ختم می‌شود: اینکه شهر، بدون همراهی مردم، نمی‌تواند نفس بکشد.
فعالان خرد ساخت‌وساز که پیش‌تر با ساخت واحدهای کوچک در دوره رونق مسکن سودهای قابل‌توجهی…
تورم خوراکی‌ها نه‌تنها قدرت خرید خانوارهای کم‌درآمد را فرسوده کرده، بلکه با کاهش تقاضای مؤثر،…
در کوچه‌های فرعی شهر، پشت شیشه‌های بخارگرفته و قفسه‌های پر از گیاهان خشک، عطاری‌هایی هستند…
در آستانه واگذاری دومین خودروساز بزرگ کشور، پرسش‌های جدی درباره نحوه انتقال مالکیت، اهلیت خریداران…
دیدار اخیر رئیس فدراسیون جهانی خوجه‌های اثنی‌عشری با آیت‌الله ناصر مکارم شیرازی، نام طایفه‌ای را…