به گزارش سرمایه فردا، نگاه استراتژیک به آینده اقتصاد یک کشور فقط منحصر به دولت‌ها و مجالس آنها نیست. بلکه در یک فرآیند فرهنگ ساز تاریخی، تک تک شهروندان لازمست، نگاهی استراتژیک و بلند مدت به منافع ملی و تحولات اکوسیستم محیط کسب و کار داشته باشند.
وقتی که در برنامه ریزی های بلند مدت کلان یک کشور تحت عنوان چشم انداز و آینده اقتصاد برای هر بخش و زیر سیستم‌های آنها برنامه ریزی های کوتاه، میان و بلند مدت طراحی می‌گردد. به دستگاه‌های دولتی و بخش خصوصی تکالیفی محول می‌شوند. در واقع مأموریت محوله به هر بخش را مشخص می‌نمایند . بطوریکه هر کدام از این بخش‌ها بر اساس ماموریتشان بطور متوازن و هماهنگ با سایرین لازمست همکاری نمایند، تا آنگاه توسعه همه جانبه و پایدار یک کشور شکل بگیرد.
حل مشکلات اقتصادی و رشد فرهنگی و اجتماعی با توسعه متوازن و پایدار امکانپذیر می‌گردد .موفقیت‌ها در این زمینه‌ها زمانی بدست میآیند که راننده قطار اقتصاد یک کشور، یعنی دولت بعنوان لکوموتیوران برنامه‌های توسعه برای تک تک سرنشینان قسمت VIP داشته باشد. همانا مدیران و کارشناسان وزارتخانه‌ها، سازمانها، نهادهای عمومی غیر دولتی و بخش‌های خصوصی و تعاونی و اتاق‌های بازرگانی، تعاون ، اصناف فعال شوند و افکار عمومی را از طریق آموزش‌های رسانه‌ای و همایش‌های کشوری ، استانی . شهرستانها در خصوص اهداف آشنا کند .
وقتی شهروندان از برنامه‌های دولت در مسیر آینده اقتصاد، یعنی انتقال از وضعیت کنونی اقتصاد به وضعیت مطلوب مورد انتظار در ۵ سال بعد اطلاع داشته باشند، بدون کمترین تریدی ، ذهنیت عمومی نسبت به همکاری با برنامه‌های دولت آماده می‌گردد. برای رشد و پیشرفت کشور که مالا به رشد و پیشرفت تک تک افراد و خانوادها منتهی خواهد شد ، همکاریهای مبسوط بعمل خواهند آورد.
کلیدی ترین برنامه دولت در ایران، اهدافی ست که در قوانین برنامه‌های پنج ساله توسعه تعیین می‌گردند. روند کار اینطورست که این قوانین را کارشناسان وزارتخانه‌های دولتی خصوصاً سازمان برنامه و بودجه تهیه و تنظیم می‌کنند. پس از تصویب در هیت دولت به مجلس ارسال و در مجلس نیز مرکز پژوهش‌ها و کمیسیون‌های مجلس مدتها بر روی آن کار می‌کنند.
پس از طی این مراحل قانونی و تصویب نهایی برنامه‌های توسعه توسط رئیس مجلس به دولت برای اجرا ابلاغ می‌گردد. طبیعتاً از فردای روز ابلاغ برنامه توسعه پنجساله، تکالیف و وظایف همه دستگاه‌های دولتی و بخش خصوصی برای اجرای منظم، دقیق، جدی، بی وقفه برنامه شروع می‌شود.
اما یک پرسش اینجا مطرح می‌گردد: آیا اشخاصی که متولی اجرای برنامه توسعه هستند، نسبت به نقش خود و میزان اثربخشی در پیشبرد آینده اقتصاد آگاه هستند؟! آیا اصلا برنامه های دولت چشم اندازی برای آینده اقتصاد دارد؟
آیا رسانه ملی، همانطور که بطور مفصل انتخاب وزرای دولت هر رئیس جمهور را پخش می‌کند، برنامه‌هایی با دعوت از کارشناسان زبده و مدیران ارشد وزارتخانه‌ها، اتاق‌های بخش خصوصی، دانشگاهیان، مسئولین صندوق توسعه ملی، بانک، بورس، بیمه و خصوصاً وزارتخانه‌های امور اقتصاد و تعاون برای تبیین برنامه‌ها و سازماندهی تک تک این سیستم‌ها برای اجرای اصولی و متوازن برنامه به تولید محتوا تاکنون مبادرت کرده است!؟ تا همه هموطنان در سراسر کشور، در شهرها و روستاها به زبان ساده و عامیانه متوجه اهداف و فعالیت‌های اجرایی برنامه‌های توسعه بشوند و مشتاق همکاری و همیاری با دولت گردند!؟
برنامه هفتم پیشرفت اولین ماههای شروع اجرا را طی می‌کند. در جلسات با کارشناسان و مدیران بخش‌های دولتی و خصوصی متوجه میشوم که بسیاری از عزیزان اطلاعی از تصویب و ابلاغ برنامه هفتم ندارند تا برسد به اینکه متن آنرا یکبار مطالعه عمیق کرده باشند. این نقص بزرگ آدمی را بیاد این ضرب المثل معروف می‌اندازد؛ سالی که نکوست، از بهارش پیداست.
بورس ایران، با وجود فاصله عمیق از واقعیت‌های اقتصادی کشور، همچنان درگیر نوسان‌های شدید و…
توقف پخش آنلاین فیلم «پیرپسر» بار دیگر پرسشی قدیمی را زنده کرد: چرا فیلمی که…
با وجود تبادل ۷ میلیون گردشگر و تجارت ۱۲ میلیارد دلاری میان ایران و عراق…
وقتی گوشت قرمز تا یک‌ونیم میلیون تومان می‌رسد، مرغ با نهاده دولتی سه برابر قیمت…
تصویر رسمی ارتش بریتانیا همواره با نظم، انضباط و افتخار گره خورده بود. اما گزارش‌های…