مهم‌ترین وجه تمایز این مذاکرات، دوجانبه بودن آن است. برخلاف مذاکرات پیشین که با حضور سه کشور اروپایی، چین و روسیه برگزار می‌شد، این بار مذاکرات تنها میان ایران و آمریکا در جریان است و موضوعات پرونده هسته‌ای و سایر مسائل مورد بحث قرار گرفته‌اند. همچنین، آشکار و رسمی بودن این مذاکرات، وجه تمایز دیگری است. در حالی که مذاکرات پیشین غالباً غیررسمی، محرمانه یا شبه‌محرمانه بودند، این مذاکرات اولین مذاکرات رسمی، آشکار و برنامه‌ریزی‌شده میان دو کشور محسوب می‌شود.
بعد رسانه‌ای مذاکرات نیز تفاوت قابل‌توجهی با گذشته دارد. ترامپ از رسانه‌ها به عنوان ابزاری در این مذاکرات استفاده کرده و طرف ایرانی نیز پس از دو ماه، خود را با این شرایط تطبیق داده است. این تغییرات نشان می‌دهد که بدون کار رسانه‌ای، طرف ایرانی ممکن است در مذاکرات عقب بماند.
چرا توافق بین ایران و آمریکا دشوارتر است
با وجود این تمایزها، مشکلات مذاکرات قبلی همچنان پابرجاست. مسائل مربوط به برنامه هسته‌ای ایران، تحریم‌ها و سایر موضوعات، همان اشتراک‌های گذشته هستند که توافق را دشوار می‌کنند. حتی توافقی که یک بار محقق شد، به دلیل همین مشکلات ناکارآمد شد. با این حال، ویژگی‌های جدید مذاکرات باعث شده است که این روند با سرعت بیشتری انجام شود و در مدت زمان کوتاهی مشخص شود که آیا به نتیجه می‌رسد یا شکست می‌خورد.
در شرایط فعلی که مذاکرات آشکار و رسمی با پوشش رسانه‌ای کامل در جریان است، دلار و طلا فعلاً خریدار جدی نخواهند داشت. اصلاح سریع قیمت‌ها به تعادل بازار کمک کرده است و این روند تا زمانی که مذاکرات رسماً شکست نخورده باشد، ادامه خواهد داشت. در مقابل، سهام با اخبار مثبت و منفی از جریان مذاکرات، روند صعودی همراه با نوسان را طی خواهد کرد. محدودیت‌های بازار سهام باعث می‌شود که تعادل دیرتر حاصل شود.
اقبال به ابزارهای درآمد ثابت نیز در این شرایط افزایش خواهد یافت تا سرمایه‌گذاران بتوانند با حداقل ریسک، این دوره انتظار را سپری کنند. پیش‌بینی می‌شود که روند مذاکرات حداکثر دو ماه طول بکشد تا به نتایج اولیه برسد. این مذاکرات می‌تواند تأثیرات مهمی بر بازارهای مالی و اقتصادی داشته باشد و مسیر آینده روابط ایران و آمریکا را مشخص کند.