پایگاه خبری سرمایه فردا

عباس عراقچی، وزیر امور خارجه ایران، در ادامه رایزنی‌های دیپلماتیک منطقه‌ای و بین‌المللی ابتدا وارد بلاروس شد و پس از دیدار با مقامات این کشور، راهی مسکو می‌شود؛ سفری که هم‌زمان با مواضع تازه آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، اهمیت ویژه‌ای در مدیریت پرونده هسته‌ای و روابط ایران–روسیه یافته است.

تصمیم اخیر آمریکا برای جلوگیری از ادامه فعالیت سه دیپلمات ایرانی در نیویورک، بار دیگر بحث قدیمی سوءاستفاده واشنگتن از موقعیت میزبانی سازمان ملل را زنده کرده است؛ اقدامی که تهران آن را نقض آشکار عهدنامه مقر و نشانه‌ای از فشار حداکثری در حوزه دیپلماتیک می‌داند.

سفر عباس عراقچی به فرانسه تنها یک دیدار رسمی نبود؛ بلکه تلاشی برای باز کردن روزنه‌ای تازه در روابط یخ‌زده تهران و اروپا، در شرایطی که مسیر گفت‌وگو با آمریکا بسته است. این سفر، هم حامل پیام تداوم مذاکره و هم بازتاب تناقض‌های سیاست خارجی ایران در برابر فشارهای غرب بود.

سفر علی لاریجانی به پاکستان تنها یک دیدار رسمی نیست؛ این سفر در بستر بحرانی شکل گرفته که سایه جنگ طالبان و اسلام‌آباد بر مرزهای شرقی ایران انداخته و تهران را ناگزیر ساخته تا نگاه راهبردی خود را از غرب به شرق معطوف کند.

سفرهای اخیر عراقچی به عمان، لاهه و پاریس، در شرایطی انجام می‌شود که وزارت خارجه با انتقادات گسترده از کم‌تحرکی و کاهش وزن در معادلات منطقه‌ای و جهانی روبه‌روست. پرسش اصلی این است که آیا این تحرکات صرفاً واکنشی به فشارهاست یا می‌تواند آغازگر بازسازی نقش ایران در سیاست خارجی باشد.

افت رمزارزها و نوسان طلا در محدوده چهار هزار دلار، جریان نقدینگی را مدیریت می کند؛ در حالی که ریسک‌های سیستماتیک همچنان سنگین‌تر از وعده‌های حمایتی دولت، جهت بورس را تعیین می کنند.

بازار سرمایه بیش از هر زمان دیگری تحت تأثیر سیاست‌های بازارساز و رفتار نوسان‌گیرهاست؛ شاخص‌ها در محدوده‌ای محدود بالا و پایین می‌شوند و تنها بازدهی کوتاه‌مدت جواب می دهد.

جلسه حساس فدرال رزرو و انتشار گزارش‌های ماهانه شرکت‌ها می‌توانند مسیر آینده بازارهای جهانی و بورس تهران را تعیین کنند. در حالی که طلا و سهام جهانی تحت تأثیر سیاست‌های پولی و مذاکرات تجاری رشد کرده‌اند، بورس تهران نیز با اتکا به نرخ دلار نیما و آزاد و کاهش ریسک‌های سیستماتیک، رالی صعودی خود را ادامه می‌دهد.

تورم در ایران همچنان روندی صعودی دارد و موتورهای اصلی آن ــ کسری بودجه، فشار تقاضا و هزینه‌های تولید ــ فعال مانده‌اند. در کنار این عوامل، کاهش احتمالی درآمدهای نفتی و بحران انرژی در زمستان، چشم‌انداز اقتصاد را تیره‌تر کرده است. همزمان، سیاست‌های ارزی و اصلاح نرخ حامل‌های انرژی اگرچه با هدف کنترل تورم و کاهش رانت دنبال می‌شوند، اما در عمل فشار بیشتری بر معیشت خانوارها وارد کرده و شکاف میان هزینه‌ها و توان خرید را عمیق‌تر ساخته‌اند.