پایگاه خبری سرمایه فردا

توافق ۱۷ مرداد ۱۴۰۴ میان ارمنستان، آذربایجان و آمریکا برای ایجاد راه‌گذر زنگزور، تنها یک پروژه ترابری نیست؛ بلکه زیرساختی ژئوپلیتیکی است که موازنه قدرت در قفقاز جنوبی را به زیان ایران بازتنظیم می‌کند. واگذاری مدیریت این مسیر به آمریکا برای ۹۹ سال، حضور ناتو و اسرائیل را در مرزهای شمال‌غربی ایران تثبیت کرده و نقش سنتی تهران در ترانزیت منطقه‌ای را تضعیف می‌کند. این یادداشت با نگاهی تحلیلی به ابعاد امنیتی، اقتصادی و رسانه‌ای ماجرای زنگزور، نسبت به اشتباهات محاسباتی در تحلیل‌های داخلی هشدار می‌دهد و بر ضرورت بازطراحی مسیرهای ترانزیتی ایران برای حفظ جایگاه ژئواکونومیک کشور تأکید می‌کند.

در عصر جنگ‌های شناختی، کلمات مقامات عالی‌رتبه دیگر صرفاً ابزار انتقال پیام نیستند؛ بلکه خود به مثابه سلاحی راهبردی در میدان نبرد ادراکی عمل می‌کنند. هر جمله، موضع‌گیری یا سکوت رئیس‌جمهور، به سرعت در آزمایشگاه تحلیل دشمن رمزگشایی می‌شود تا نقاط ضعف احتمالی اراده ملی شناسایی گردد. در چنین شرایطی، گفتمان تُرد و واژگان بی‌محابا می‌توانند سرمایه راهبردی کشور را فرسایش دهند و دشمن را به محاسبات خطرناک و جسورانه ترغیب کنند. این یادداشت، با نگاهی دقیق به مسئولیت رئیس‌جمهور در معماری کلام ملی، نسبت به پیامدهای یک گفتمان ضعیف هشدار می‌دهد و اصول یک روایت بازدارنده و مقتدر را بازخوانی می‌کند.

مجله آتلانتیک در گزارشی تند، شش ماه نخست دوره دوم ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ را یکی از بحرانی‌ترین دوره‌های تاریخ سیاسی آمریکا توصیف کرده است. از ناتوانی در پایان دادن به جنگ اوکراین و خشم از عملکرد اسرائیل در غزه، تا شکست در تحقق وعده‌های اقتصادی و درگیری با رسوایی اخلاقی اپستین، ترامپ با مجموعه‌ای از بحران‌های داخلی و خارجی دست‌وپنجه نرم می‌کند. او که زمانی با اعتماد به نفس از «بازگشت باشکوه» سخن می‌گفت، حالا در تلاش است با انکار واقعیت، جایگاه سیاسی‌اش را حفظ کند؛ اما حتی هم‌حزبی‌هایش نیز نشانه‌هایی از نافرمانی نشان داده‌اند.

چین در واکنش به تعرفه آمریکا با محدودیت صادرات عناصر نادر و توقف خرید هواپیما واکنش نشان داده و هند با توقف خرید تسلیحات آمریکایی، مسیر تقابل را در پیش گرفته است.

دونالد ترامپ، فراتر از یک رئیس‌جمهور، نماد تحول در سیاست خارجی آمریکا است؛ از انزواگرایی فعال تا رقابت بی‌پرده با چین، از تاکتیک‌های پرریسک تا بازتعریف نقش آمریکا در جهان. در این تحلیل، نگاهی داریم به پیوستگی‌ها و تفاوت‌های ترامپ ۱ و ۲ و پیامدهای آن برای ایران و نظم جهانی.

رفتارهای متناقض و تصمیمات غیرقابل پیش‌بینی دولت آمریکا در دوران دوم ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ، شکاف عمیقی در روابط واشنگتن با متحدان دیرینه‌اش ایجاد کرده است. از توقف کمک‌های نظامی به اوکراین تا تردید در تعهدات ناتو و بازنگری در توافق آکوس، کشورهای غربی دیگر نمی‌توانند با اطمینان به سیاست‌های آمریکا تکیه کنند. این بی‌اعتمادی، نه‌تنها ساختار اتحادهای بین‌المللی را تهدید می‌کند، بلکه زمینه‌ساز چرخش استراتژیک کشورها به سمت چین و خودکفایی دفاعی نیز شده است؛ چرخشی که ممکن است جایگاه جهانی واشنگتن را دگرگون کند.

در پی تشدید خرید نفت هند از روسیه، واشنگتن با اعمال تعرفه‌های اقتصادی و لحن تند مقامات نزدیک به ترامپ، هند را به مشارکت غیرمستقیم در جنگ اوکراین متهم کرده است؛ مساله‌ای که می‌تواند آینده روابط راهبردی دهلی‌نو و آمریکا را با ابهام مواجه سازد.

همزمان با انتشار اسناد جدید درباره ارتباط ترامپ با جفری اپستین، رئیس‌جمهور سابق آمریکا با موجی از اقدامات رسانه‌ای، حملات سیاسی و روایت‌سازی‌ در شبکه‌های اجتماعی کوشید افکار عمومی را از این رسوایی اخلاقی منحرف سازد. اما حضور نام ترامپ در پرونده یکی از جنجالی‌ترین شبکه‌های قاچاق جنسی، نه تنها چالشی برای مشروعیت سیاسی او بلکه آزمونی سخت برای وفاداری طرفدارانش، به‌ویژه هواداران نظریه Qanon به شمار می‌رود

آیا جهان توسط عقلانیت اداره می‌شود؟ از مشاجرات سطحی در فضای مجازی تا سقوط‌های ناگهانی در دنیای سیاست، واقعیت تلخ آن است که خردمندان اغلب در حاشیه‌اند، در حالی که صاحبان قدرت، بدون مهار عقلانی، مسیر تصمیم‌سازی را تعیین می‌کنند.