پایگاه خبری سرمایه فردا

پس از عبور از اصلاح‌های سنگین و نوسانات شدید، بازار سرمایه در پاییز ۱۴۰۴ به نقطه‌ای متعادل رسیده است؛ جایی که سهم‌های بنیادی با پشتوانه گزارش‌های مالی و تحرکات ارزی، فرصت رشد دارند و سایر نمادها در انتظار کاهش ریسک‌های کلان، درجا می‌زنند. این فصل، فصل تحلیل‌گران است؛ نه نوسان‌گیران.

نشانه‌هایی از ورود پول‌های هوشمند و تازه‌نفس به چشم می‌آید. این رشد، نه‌تنها در شاخص کل بلکه در شاخص هم‌وزن و ارزش معاملات نیز بازتاب یافت و تحلیل‌گران را به تداوم روند صعودی امیدوار کرد.

در حالی‌که سیگنال‌های سیاسی مثبت و تحولات ارزی فضای روانی بازار سرمایه را آرام کرده‌اند، نوسانات اخیر نشان می‌دهد که تقاضا در بورس ایران از حالت هیجانی به سمت تحلیل‌محور حرکت کرده است. ورود پول هوشمند، رشد نرخ تسعیر و انتشار گزارش‌های بنیادی قوی، سه عامل کلیدی‌اند که روند صعودی بازار را تقویت کرده‌اند؛ روندی که با اصلاح‌های طبیعی و بازآرایی پرتفوی‌ها، می‌تواند به بازدهی پایدار برای سرمایه‌گذاران منجر شود.

هنوز مشخص نیست آمریکا در قالب «صلح بزرگ»، چه نقشه‌ای برای آینده منطقه دارد، اما این توافق می‌تواند یک محرک روانی در بازارهای مالی منطقه‌ای و به‌ویژه بورس تهران باشد.

محمود مرادی با نگاهی متفاوت و جسورانه به فضای سرمایه‌گذاری، بر ضرورت سیال بودن در ترکیب دارایی‌ها، مدیریت ریسک و بازنگری در انتظارات تأکید کرده است. او با کنار هم گذاشتن چند فکت کلیدی از سقف محدود دلار تا رفتار طلا و صندوق‌های سرمایه‌گذاری نتیجه می‌گیرد که بازار سرمایه در مسیر رشد قرار دارد، اما تنها برای کسانی که توانایی پذیرش نوسان و تصمیم‌گیری پویا دارند.

محمودرضا خواجه نصیری نوشت: بازار طلا در ایران، پس از دوره‌ای از بازدهی تغییر مسیر سرمایه می دهد که نشانه‌هایی از مهاجرت نقدینگی به بازارهای مصرفی و مالی است.

بورس ایران به وضعیت متعادل رسیده است از این به بعد روند بورس می‌تواند در سرنوشت سهامداران و اقتصاد ایران سرنوشت‌ساز باشد.

ناصر غریب‌نژاد: نرخ بین‌بانکی، عددی به‌ظاهر فنی و دور از چشم عموم، در واقع یکی از حساس‌ترین شاخص‌های اقتصادی است که می‌تواند مسیر نقدینگی، رفتار سرمایه‌گذاران و چشم‌انداز تولید را تحت‌تأثیر قرار دهد. این نرخ، حلقه اتصال میان سیاست پولی و بازار سرمایه است؛ عددی که در اتاق‌های بانک مرکزی تعیین می‌شود اما بازتاب آن در تالارهای بورس و زندگی روزمره مردم دیده می‌شود.

جایی که ناترازی‌های انرژی، بی‌تصمیمی‌های ساختاری، و مهاجرت سرمایه‌گذاران از تولید به دارایی‌های امن، نشانه‌هایی از یک بحران خزنده‌اند. در حالی که صنایع با خطر تعطیلی مواجه‌اند و سرمایه‌گذاران به استراتژی «بنشین، ببین، خارج شو» رسیده‌اند، پیام اصلی این تحلیل روشن است: سیاست‌گذار باید پیش از آنکه دیر شود، تصمیم بگیرد.