پایگاه خبری سرمایه فردا

سخنان اخیر رئیس‌جمهور در مراسم روز دانشجو بار دیگر بحثی جدی درباره جایگاه زبان و ادبیات سیاسی در کارآمدی دولت چهاردهم برانگیخت؛ پرسشی که فراتر از ضعف‌های اجرایی، به تناقض میان «صداقت در بیان مشکلات» و «فقدان راه‌حل» گره خورده است

موج تازه عفوهای دونالد ترامپ، نه تنها پرونده‌های سنگین فساد و جرایم مالی را از مسیر قضایی خارج کرده، بلکه بحثی گسترده درباره «عادی‌سازی فساد» در ساختار حکمرانی آمریکا برانگیخته است؛ موجی که بیش از همه به نفع مدیران ثروتمند، سیاستمداران بانفوذ و نزدیکان رئیس‌جمهور تمام شده و قواعد سنتی عدالت را به حاشیه رانده است.

دونالد ترامپ اعلام کرده است که تمامی دستورهای اجرایی دوران جو بایدن را که به باور او با «اتوپن» یا ماشین امضازنی تصویب شده‌اند، لغو خواهد کرد؛ ادعایی که بیش از آنکه پشتوانه حقوقی داشته باشد، تلاشی برای بی‌اعتبار کردن سیاست‌های دموکرات‌ها و شخص بایدن تلقی می‌شود.

در میانه جنگ تعرفه‌ای و فشارهای متقابل، چین با محدود کردن صادرات عناصر نادر خاکی نشان داد که این فلزات کمیاب تنها مواد اولیه صنعتی نیستند، بلکه ابزار قدرت ژئوپلیتیکی‌اند. توافق اخیر میان واشنگتن و پکن بر سر این منابع حیاتی، بیش از یک معامله اقتصادی ساده است؛ بازتابی از نبردی بزرگ‌تر برای کنترل آینده فناوری‌های پیشرفته، انرژی‌های نو و صنایع راهبردی جهان.

مجلس نمایندگان آمریکا با ابتکار مشترک دموکرات‌ها و چند جمهوری‌خواه، طرحی را برای انتشار کامل اسناد مرتبط با جفری اپستین به صحن آورد؛ اقدامی که می‌تواند پرده از روابط پنهان و پرابهام این مجرم جنسی با چهره‌های سیاسی بردارد. این طرح با وجود مخالفت رهبران جمهوری‌خواه و نگرانی‌های ترامپ، به رأی گذاشته خواهد شد و مسیر دشواری تا تصویب در سنا و عبور از سد وتوی رئیس‌جمهور پیش رو دارد.

در شب انفجار شادی در بروکلین، زهران ممدانی، فرزند مهاجران اوگاندایی و هندی، با بیش از یک میلیون رأی و غلبه بر غول‌های سیاسی، به عنوان جوان‌ترین و نخستین شهردار مسلمان نیویورک انتخاب شد. اما این پیروزی، فقط یک اتفاق انتخاباتی نبود؛ آغاز یک جنبش شهری بود که از دل تبعیض، فقر، و خشم اجتماعی برخاست تا چهره سرمایه‌داری نیویورک را به لرزه درآورد.

دیک چنی، مردی که با دکترین نومحافظه‌کارانه‌اش خاورمیانه را به آتش کشید و آمریکا را به مسیر تاریک جنگ‌های پیشگیرانه، شکنجه‌های رسمی و بازداشت‌های بی‌محاکمه کشاند، در ۸۴ سالگی درگذشت. مرگ او، اگرچه آرام و بی‌درد بود، اما در حافظه خانواده‌های قربانیان جنگ عراق و افغانستان، همچون زخمی تازه نشست. چنی، قدرتمندترین معاون رئیس‌جمهور تاریخ مدرن آمریکا، تا آخرین روزهای عمرش از تصمیماتی دفاع کرد که میلیون‌ها انسان را بی‌خانمان، مجروح یا کشته ساختند.

در آمریکا، جایی که سیاست و سرگرمی مرزهای خود را گم کرده‌اند، دونالد ترامپ بار دیگر به صحنه کمدی شبانه حمله کرده است. این‌بار ست مایرز، مجری برنامه «آخر شب»، هدف انتقادهای تند رئیس‌جمهور قرار گرفته؛ آن‌هم به‌خاطر شوخی‌هایی که به‌زعم ترامپ، شاید «غیرقانونی» باشند. این جدال تازه، ادامه همان نبرد قدیمی است: سیاست‌مداری که از طنز نمی‌گذرد، و طنزپردازانی که از سیاست نمی‌ترسند.

خطیب نماز جمعه تهران با انتقاد شدید از سیاست‌های ایالات متحده، دونالد ترامپ را عامل اصلی تروریسم جهانی معرفی کرد و گفت: آمریکا با پاره کردن برجام نشان داد که اهل مذاکره نیست و توصیه به گفت‌وگو با چنین کشوری، ساده‌لوحی سیاسی است.