مدیریت منابع انسانی به دلیل اینکه روی قابلیت کارکنان تاثیر می‌گذارد. از اینرو باید در راستای بهبود بهره‌وری و تاکید بر رعایت قوانین و مقررات اجرا شود.

به گزارش سرمایه فردا، مدیریت منابع انسانی و مدیریت پرسنل دو رویکرد متمایز برای مدیریت نیروی کار سازمان هستند. در اینجا تفاوت های اصلی وجود دارد:

مدیریت منابع انسانی (HRM)
– رویکردی استراتژیک و پیشگیرانه برای مدیریت کارکنان به عنوان منابع ارزشمند برای دستیابی به اهداف سازمانی اتخاذ می کند.

– بر توسعه و حفظ استعدادها، تقویت مشارکت کارکنان و همسو کردن قابلیت های نیروی کار با نیازهای تجاری تمرکز دارد.

– شامل برنامه ریزی استراتژیک نیروی کار، جذب استعداد، آموزش و توسعه، مدیریت عملکرد، پاداش و مزایا، و روابط کارکنان است.

– با هدف ایجاد یک محیط کاری مثبت که به کارکنان انگیزه می دهد و از رشد و توسعه آنها حمایت می کند.

– کارکنان را دارایی و شریک موفقیت سازمان می داند.

– تصمیمات بر اساس نیازهای تجاری و اهداف بلندمدت هدایت می شوند
مدیریت پرسنل

– رویکرد سنتی و واکنشی تری برای مدیریت کارکنان دارد

– بر وظایف اداری مانند استخدام، حقوق و دستمزد، ثبت سوابق و اجرای سیاست ها و رویه ها تمرکز می کند.

– کارکنان را به عنوان منابعی برای بهره وری عملیاتی و مقرون به صرفه بودن مورد استفاده قرار می دهد.

– بر رعایت قوانین کار، قراردادهای دسته جمعی و حفظ نیروی کار باثبات تأکید دارد.

– تصمیمات بر اساس رویه ها و قوانین تعیین شده است تا اهداف استراتژیک تجاری.

– کارکنان به‌عنوان وسیله‌ای برای رسیدن به هدف در نظر گرفته می‌شوند، نه دارایی‌هایی که باید توسعه یابند و حفظ شوند.

به طور خلاصه، مدیریت منابع انسانی یک رویکرد استراتژیک و پیشگیرانه است که قابلیت های نیروی کار را با اهداف سازمانی همسو می کند، در حالی که مدیریت پرسنل بیشتر اداری و واکنشی است و بر وظایف عملیاتی و انطباق متمرکز است.

مدیریت منابع انسانی کارکنان را به عنوان دارایی های ارزشمند می بیند، در حالی که مدیریت پرسنل آنها را به عنوان منابعی که باید مورد استفاده قرار گیرند، در نظر می گیرد.

مدیریت منابع انسانی به دلیل اینکه روی قابلیت کارکنان تاثیر می‌گذارد. از اینرو باید در راستای بهبود بهره‌وری و تاکید بر رعایت قوانین و مقررات اجرا شود.